Seul - Isabelle Aubret

On est deux mon amour

Et l’amour chante et rit

Mais à la mort du jour

Dans les draps de l’ennui

On se retrouve seul

On est dix à défendre

Les vivants par des morts

Mais cloués par leurs cendres

Au poteau du remords

On se retrouve seul

On est cent qui dansons

Au bal des bons copains

Mais au dernier lampion

Mais au premier chagrin

On se retrouve seul

On est mille contre mille

A se croire les plus forts

Mais à l’heure imbécile

Où ça fait deux mille morts

On se retrouve seul

On est million à rire

Du million qui est en face

Mais deux millions de rires

N’empêchent que dans la glace

On se retrouve seul

On est mille à s’asseoir

Au sommet de la fortune

Mais dans la peur de voir

Tout fondre sous la lune

On se retrouve seul

On est cent que la gloire

Invite sans raison

Mais quand meurt le hasard

Quand finit la chanson

On se retrouve seul

On est dix à coucher

Dans le lit de la puissance

Mais devant ces armées

Qui s’enterrent en silence

On se retrouve seul

On est deux à vieillir

Contre le temps qui cogne

Mais lorsqu’on voit venir

En riant la charogne

On se retrouve seul

We zijn twee mijn liefste

En liefde zingt en lacht

Maar bij de dood van de dag

In de lakens van verveling

We zijn alleen gelaten

We zijn met tien om te verdedigen

De levenden bij de doden

Maar genageld door hun as

Op de post van spijt

We zijn alleen gelaten

We zijn honderd dansen

Op het Goede Vriendenbal

Maar bij de laatste lantaarn

Maar bij het eerste verdriet

We zijn alleen gelaten

We zijn duizend tegen duizend

Om jezelf de sterkste te geloven

Maar op het stomme uur

Waar het tweeduizend doden maakt

We zijn alleen gelaten

We zijn een miljoen aan het lachen

Van het miljoen dat vooraan staat

Maar twee miljoen lacht

Alleen voorkomen in het ijs

We zijn alleen gelaten

We zijn met duizend om te gaan zitten

Op het hoogtepunt van fortuin

Maar in angst om te zien

Smelt het allemaal onder de maan

We zijn alleen gelaten

We zijn honderd dan glorie

Vragen zonder reden

Maar wanneer het toeval sterft

Wanneer eindigt het liedje

We zijn alleen gelaten

We gaan met tien naar bed

In het bed van de macht

Maar voor deze legers

Die zichzelf in stilte begraven

We zijn alleen gelaten

Twee van ons worden oud

Tegen de kloppende tijd

Maar als we zien aankomen

Lachend aas

We zijn alleen gelaten