Мовчати - Ирина Билык, Святослав Вакарчук

Давай виключим свiтло i будем мовчати.

Про то?

шо не можна словами сказати.

Не можна писати, неможливо зiграти,

А тiльки мовчати, тихенько мовчати.

Давай мовчати про то, шо дiвчата

Не вмiють сховати, не можуть спати.

Давай про мене i про тебе мовчати,

Мовчати, аж поки не захочем кричати.

Програш

Мiсяць впав темно в кiмнатi,

Як добре, шо ти навчилась мовчати.

Про то, шо нiколи не змогла би збрехати,

Про то, шо нiколи менi не спитатись.

Ми будем з тобою у лiжку лежати,

Лежати, як снiг, водою стiкати.

Ми будемо жадно свої сльози ковтати,

А з ними слова, яких не сказати.

Програш

Давай помовчу тобi просто на вушко,

Холодною стала чаю кружка.

А ми ше маєм про шо помовчати,

А ми ше маєм про шо полежати.

Як свiтло проб'ється через нашi штори,

Ми знову з тобою, як снiг заговорим.

А поки ше темно є в нашiй кiмнатi

Давай з тобою будем просто…

Laten we het licht uitdoen en stil zijn.

Daarover?

die niet in woorden kan worden gezegd.

Je kunt niet schrijven, je kunt niet spelen,

En blijf gewoon stil, blijf stil.

Laten we zwijgen over wat meisjes zijn

Ze kunnen zich niet verstoppen, ze kunnen niet slapen.

Hou je mond over mij en jou,

Zwijg tot we willen schreeuwen.

Verlies

De maan viel donker in de kamer,

Goed dat je hebt geleerd te zwijgen.

Dat ze nooit zou kunnen liegen,

Over wat ik nooit zal vragen.

We zullen bij je in bed liggen,

Liggen als sneeuw, afgieten met water.

We zullen gretig onze tranen inslikken,

En met hen woorden die niet gezegd kunnen worden.

Verlies

Laat me voor je zwijgen,

De theemok werd koud.

En we hebben nog iets om over te zwijgen,

En we hebben nog steeds iets om over te liegen.

Als het licht door onze gordijnen breekt,

We zullen weer tegen je praten als sneeuw.

En nu het nog donker is in onze kamer

Laten we gewoon bij je zijn...