Телефонист - Илья Чёрт

Я в театральных коридорах

Своих теней порою вижу отпечатки,

И кажется мгновением мне,

Любого без труда смогу сыграть.

Но называем будучи людьми

Поэтом и артистом в беспорядке,

Не чувствую в себе огня в недоумении

Искусством слова фантазию чужую описать.

Порою сняться мне рифмованные строчки песен,

Порой Морфей мне дарит озарение души.

Перо в руке моей стенографирует открытки лишь,

Что Свет с небес пересылает почтой ворожбы.

Мне часто жаль, что не способен я Умом придуманные судьбы ритмом сотворить.

Я лишь переговорное устройство,

Что позволяет людям с Богом говорить.

Ik ben in de theatergangen

Soms zie ik afdrukken van mijn schaduwen,

En het lijkt mij een moment

Iedereen kan gemakkelijk spelen.

Maar we noemen mensen zijn

Dichter en kunstenaar in wanorde,

Ik voel geen vuur in mezelf in verbijstering

De fantasie van een ander beschrijven met de kunst van het woord.

Soms schiet ik rijmende regels van liedjes,

Soms geeft Morpheus mij de verlichting van de ziel.

De pen in mijn hand alleen stenografen ansichtkaarten,

Dat het Licht uit de hemel per waarzeggerij zendt.

Ik heb vaak spijt dat ik niet in staat ben om met mijn geest het lot te scheppen dat door het ritme is uitgevonden.

Ik ben gewoon een intercom

Wat stelt mensen in staat om met God te praten.