Сам не знаю - Илья Чёрт

Моё солнце упало вниз

И покрылось ржавыми пятнами.

Моя зима попросилась в гости

И осталась ночевать до вторника,

Потому, что каждый дурак,

Одевший гады, считает,

Что он может топтать мои песни, мои ноги,

И чего-то ещё, чего я сам не помню.

И я люблю необитаемые крыши,

Но их становится всё меньше и меньше.

И я люблю писать громкие песни,

Но мой голос всё тише и тише,

Потому, что в моём дворе

Становится всё больше дедушек и бабушек,

Играющих в карты, играющих в прятки

И во что-то ещё, чего я сам не знаю.

Никому не давать спокойно жить,

За воротник тащить к умывальнику!

Прочистить горло и орать во всю прыть

Потому, что терять больше нечего!

Потому, что каждый дурак в моём дворе

Становится ещё одним,

Играющим в карты, играющим в прятки и…

Эх… Чего там…

Mijn zon is gevallen

En bedekt met roestvlekken.

Mijn winter vroeg om te bezoeken

En bleef overnachten tot dinsdag,

Omdat elke dwaas

Geklede klootzakken, gelooft

Dat hij mijn liedjes kan vertrappen, mijn voeten,

En nog iets dat ik me niet meer herinner.

En ik hou van onbewoonde daken

Maar ze worden steeds minder.

En ik hou ervan om luide liedjes te schrijven,

Maar mijn stem wordt stiller en stiller,

Want in mijn tuin

Er zijn steeds meer grootouders

Kaarten spelen, verstoppertje spelen

En in iets anders dat ik zelf niet ken.

Laat niemand in vrede leven

Door de kraag te slepen naar de wastafel!

Schraap je keel en schreeuw naar de top van je longen

Want er valt niets meer te verliezen!

Omdat elke dwaas in mijn tuin

wordt een ander

Kaarten, verstoppertje spelen en...

Euh... wat is er...