Домой бы мне - Илья Чёрт

Я облегчаюсь в тамбуре,

На стреме две подружки,

С лимоном чай, штанов карман,

Там семечки и сушки.

На семь парсеков мертвое ничто,

И ангелы дозорные на вышках,

Ты запахни, родимая, пальтишко,

И плюнь три раза, чтобы повезло.

Я расскажу заветную

Историю, что нашептали

ветры мне полярные

про то, что есть земля,

где лютой стужей стянуто лицо,

где лужи отражают звезд колючки,

где вместо Винни — Пухов в небе тучки,

там тепловоз наш остановит колесо.

Домой бы мне приехать, в ванну завалиться,

Кота за ухом потрепать, да чаю бы напиться,

Свернуться в одеяле, в подушку бы зарыться,

И до весны… и до весны забыться…

Ушами кверху шапка,

Бутылка водки в складчину,

я возвращаюсь домой

К себе на Ленинградчину.

Колеса скрипнут, и вагон пойдет…

И сердце вдруг сожмет, что не остался.

Как жаль, что я с дождем не попрощался,

Но думаю, что он еще зайдет.

И нужно шарить вдоль стены,

Хоть дверь и не предвидится.

Гораздо легче носом в угол

И на всех обидеться.

Хвостом вилять — себя не уважать,

Когда кругом враги и нет подмоги,

И нужно защитить, не «сделать ноги»,

Оскалить зубы, мясо в клочья рвать…

Ik ontlast mezelf in de vestibule,

Op de uitkijk zijn twee vriendinnen,

Met citroenthee, broekzak,

Er zijn zaden en gedroogd.

Zeven parsecs dood niets,

En schildwachtengelen op de torens,

Je ruikt, lieve, kleine jas,

En drie keer spugen voor geluk.

Ik zal het de dierbare vertellen

Het verhaal dat werd gefluisterd

de wind is polair voor mij

over wat de aarde is

waar het gezicht wordt verstrakt door een hevige verkoudheid,

waar de plassen de doornen van de sterren weerspiegelen,

waar in plaats van Winnie wolken in de lucht zijn,

daar zal onze locomotief het wiel stoppen.

Ik zou graag naar huis willen komen, in bad vallen,

Om de kat achter het oor te aaien, en wat thee te drinken,

Kruip in een deken, graaf je in een kussen,

En tot de lente ... en tot de lente om te vergeten ...

Hoed met oren omhoog

Een fles wodka in een tas,

Ik ga terug naar huis

Voor mezelf in de regio van Leningrad.

De wielen kraken en de auto rijdt weg...

En het hart zal plotseling samendrukken dat hij niet bleef.

Wat jammer dat ik geen afscheid heb genomen van de regen,

Maar ik denk dat hij nog wel zal komen.

En je moet langs de muur rommelen,

Hoewel de deur niet wordt verwacht.

Veel makkelijker met de neus in de hoek

En tegen iedereen beledigd zijn.

Kwispelen met je staart - respecteer jezelf niet,

Als er vijanden in de buurt zijn en er is geen hulp,

En je moet beschermen, niet "benen maken",

Ontbloot je tanden, scheur het vlees aan flarden...