Дура - Илья Чёрт

Дожди — художники, как прежде, неуклюжие.

Фонарь от ветра тихо вздрагивал над лужею.

Ютился желтый лист по мокрым подоконникам,

А я стоял под уплывающим окном.

И то, что мне лишь 18 осень дарит в дар,

И то, что ветер в голове раздует в сердце жар.

Нам нужно, милая, поговорить о том.

Навряд ли всё тебе скажу потом.

Ой, дура ты, что можешь ревновать!

Ой, дура ты!

Тебе откуда знать,

Где я болтался с неделю до вчера?

Что нам с друзьями уходить служить пора.

Погасишь свет, сказав тем самым, будто спишь уже.

И смысла нет бросать в окно по новой камешек.

Но я то знаю — ты стоишь за занавескою,

И смотришь в темный двор, и смотришь на меня.

Нам нет нужды давать друг другу обещания,

Пойдем побродим в старом парке на прощание.

Три года ты, наверняка, не будешь ждать!

Ну что же я могу тебе сказать?!

Rains - artiesten, zoals voorheen, onhandig.

De windlantaarn huiverde zachtjes over de plas.

Een geel blad ineengedoken op natte vensterbanken,

En ik stond onder het zwevende raam.

En het feit dat ik pas 18 herfst cadeau krijg,

En het feit dat de wind in het hoofd de hitte in het hart zal opblazen.

We moeten erover praten, schat.

Ik zal je waarschijnlijk later alles vertellen.

Oh, dwaas, dat je jaloers kunt zijn!

O, jij dwaas!

Hoe weet je dat

Waar heb ik rondgehangen sinds eergisteren?

Dat het tijd is voor mij en mijn vrienden om te vertrekken om te dienen.

Doe het licht uit en zeg daarmee dat je al slaapt.

En het heeft geen zin om een ​​nieuwe kiezelsteen uit het raam te gooien.

Maar ik weet dat - je staat achter het gordijn,

En je kijkt naar de donkere binnenplaats, en je kijkt naar mij.

We hoeven elkaar geen beloftes te doen

Laten we gaan wandelen in het oude park om afscheid te nemen.

Drie jaar wacht je zeker niet!

Nou, wat kan ik je vertellen?!