Метаморфоза-1 - Игорь Тальков

Мы зубами вгрызались в цепи,

Мы ногтями впивались в лед,

Прорывали стальные сети

И взлетали, нас били влет.

А теперь мы с тобой притихли,

Истощили нервный запас,

К неудачам давно привыкли,

А удачи пугают нас.

А теперь мы с тобой притихли,

Истощили нервный запас,

К неудачам давно привыкли,

А удачи пугают нас.

Троп проторенных не искали,

Не ходили на компромисс,

Мало ели и плохо спали,

За фортуною не гнались.

А теперь мы с тобой притихли,

Истощили нервный запас,

К неудачам давно привыкли,

А удачи пугают нас.

Что ж нам делать с метаморфозой,

Приключившейся с нами вдруг.

Превратилась в скупую прозу

Наша бурная жизнь, мой друг.

И ответил мне друг: Да брось ты,

Успокойся, не унывай.

Мы с тобою на перекрестке

Просто сели не в свой трамвай.

И ответил мне друг: Да брось ты,

Успокойся, и наливай.

(Успокойся, не унывай)

Ну ты же помнишь тот перекресток,

Где мы сели не в свой трамвай.

Давай!

Метаморфоза… Метаморфоза… Метаморфоза…

We beten in de kettingen met onze tanden,

We groeven onze nagels in het ijs,

Breek door de stalen netten

En ze vertrokken, ze versloegen ons tijdens de vlucht.

En nu zijn jij en ik stil,

Verarmde zenuwvoorraad

We zijn al lang gewend aan falen,

En geluk maakt ons bang.

En nu zijn jij en ik stil,

Verarmde zenuwvoorraad

We zijn al lang gewend aan falen,

En geluk maakt ons bang.

Ze zochten geen gebaande paden,

Geen compromissen gesloten

Ze aten weinig en sliepen slecht,

Het fortuin werd niet nagejaagd.

En nu zijn jij en ik stil,

Verarmde zenuwvoorraad

We zijn al lang gewend aan falen,

En geluk maakt ons bang.

Wat doen we met metamorfose,

Dat overkwam ons ineens.

Veranderd in gemeen proza

Ons turbulente leven, mijn vriend.

En mijn vriend antwoordde me: Kom op,

Rustig aan, laat je niet ontmoedigen.

Wij zijn met u op het kruispunt

Ze zijn net op de verkeerde tram gestapt.

En mijn vriend antwoordde me: Kom op,

Rustig aan en giet.

(Rustig maar, wees niet ontmoedigd)

Wel, herinner je je dat kruispunt,

Waar we niet op onze tram stapten.

Laten we!

Metamorfose... Metamorfose... Metamorfose...