Прощальный день - Электроклуб, Ирина Аллегрова, Игорь Тальков

Из длинных слов течет река,

В твоей руке — моя рука,

Сегодня звездам падать лень,

Сегодня наш прощальный день.

Припев:

И сколько красок у цветов,

И сколько звуков у песков,

И сколько капель у дождя, узнали ты и я!

Но как не любя сумеем мы узнать себя?

Как сможем мы понять себя, не любя?

Но как, не любя, сумеем мы узнать себя?

Как много слов мы говорим,

Но вот опять, в который раз,

Мы лишь невольно повторим слова,

Что сказаны за нас.

Припев:

И сколько красок у цветов,

И сколько звуков у песков,

И сколько капель у дождя, узнали ты и я!

Но как не любя сумеем мы узнать себя?

Как сможем мы понять себя, не любя?

Но как, не любя, сумеем мы узнать себя?

Проигрыш.

Но как не любя сумеем мы узнать себя?

Как сможем мы понять себя, не любя?

Но как, не любя, сумеем мы узнать себя?

Een rivier vloeit voort uit lange woorden,

In jouw hand is mijn hand,

Vandaag zijn de sterren te lui om te vallen,

Vandaag is onze afscheidsdag.

Refrein:

En hoeveel kleuren de bloemen hebben,

En hoeveel geluiden het zand heeft,

En hoeveel druppels de regen heeft, hebben jij en ik ontdekt!

Maar hoe kunnen we onszelf herkennen zonder lief te hebben?

Hoe kunnen we onszelf begrijpen zonder lief te hebben?

Maar hoe zullen we onszelf kunnen herkennen zonder lief te hebben?

Hoeveel woorden zeggen we?

Maar hier weer, voor de zoveelste keer,

We herhalen gewoon onwillekeurig de woorden,

Wat wordt er voor ons gezegd.

Refrein:

En hoeveel kleuren de bloemen hebben,

En hoeveel geluiden het zand heeft,

En hoeveel druppels de regen heeft, hebben jij en ik ontdekt!

Maar hoe kunnen we onszelf herkennen zonder lief te hebben?

Hoe kunnen we onszelf begrijpen zonder lief te hebben?

Maar hoe zullen we onszelf kunnen herkennen zonder lief te hebben?

Verliezen.

Maar hoe kunnen we onszelf herkennen zonder lief te hebben?

Hoe kunnen we onszelf begrijpen zonder lief te hebben?

Maar hoe zullen we onszelf kunnen herkennen zonder lief te hebben?