Рим и Париж - Группа товарищей

Пылают Дамаск и Багдад.

Волнуются Рим и Париж.

В Китае то морок, то глад, но какое мне дело,

до всех катастроф, если ты со мной рядом стоишь

в моей джинсовой рубашке на голое тело.

И разве так важно нам знать, и не всё ли равно,

что станется с городом, миром, планетой, вселенной,

когда, взявшись за руки, молча, мы смотрим в окно

на этот пылающий день, сумасшедший и бренный.

А в комнате нашей звенит комаром тишина.

Таращится сумрак в углах, и сгущаются тени.

Ты спишь у меня на руках.

Ты почти не видна.

И я как безумный твои обнимаю колени...

Damascus en Bagdad staan ​​in brand.

Rome en Parijs maken zich zorgen.

In China is het of moeilijk of soepel, maar wat kan het mij schelen,

op alle rampen, als je naast me staat

in mijn naakte spijkerblouse.

En is het echt zo belangrijk voor ons om te weten, en maakt het uit,

wat zal er worden van de stad, de wereld, de planeet, het universum,

wanneer we, hand in hand, zwijgend uit het raam kijken

op deze vlammende dag, gek en sterfelijk.

En in onze kamer klinkt de stilte als een mug.

De schemering staart in de hoeken en de schaduwen worden dikker.

Je slaapt in mijn armen.

Je bent bijna onzichtbaar.

En ik omhels je knieën als een gek...