Voglio dirti che... - Gigi Finizio

Voglio dirti che ti penso

anche oggi sai per caso

camminavo senza un senso

sotto il peso dei ricordi

che hanno voce quando è tardi

quando cerco ad ogni costo

solo un gesto, un tuo segnale

che non faccia ancora male…

Voglio dirti che non posso

fare a meno del tuo corpo

che mi veste il cielo addosso

non c'è torto né ragione

quando volano parole

che ti cambiano il futuro

non volevo te lo giuro.

Siamo due tenaci dentro

che si arrendono nel tempo

che si prendono ma senza

poi scusarsi mai…

Siamo luci di lampare

che non sanno più aspettare

l’alba che fa spazio al sole

che sarà di noi?

Voglio dirti che mi manchi

che i miei occhi sono stanchi

di dormire troppo poco

di guardare le tue foto

forse è ancora troppo presto

forse ti potrò scordare

ma del resto non mi importa

dirtelo ancora una volta…

Non ti chiamerò mai amore

se ne avrai ancora paura

farò sempre dolcemente

ogni passo verso il cuore

e ti inseguo con la mente

inutilmente in questo foglio

io ti voglio te lo giuro.

Siamo timide barriere

quando quello che si teme

rende immobili e insicuri

e soli prima o poi…

Siamo luci di lampare

che non sanno più aspettare

l’alba che fa spazio al sole

che sarà di noi?

Tu…

Sapevi sempre cosa c'è

dietro ai miei silenzi che

sono parte poi di me

Com'è strano tu…

Tu non pensi più a com’eri

che liberavi i tuoi pensieri

i tuoi pudori

stretta a me

No…

Non è così…

Fai di noi una cosa sola

per non volerla più…

Ik wil je zeggen dat ik aan je denk

zelfs vandaag weet je het bij toeval

Ik liep zonder gevoel

onder het gewicht van herinneringen

die een stem hebben als het laat is?

als ik koste wat kost zoek

slechts een gebaar, een signaal van jou

dat doet nog steeds geen pijn...

Ik wil je zeggen dat ik het niet kan

doe zonder je lichaam

die de lucht op mij kleedt

er is geen fout of goed

wanneer woorden vliegen

die je toekomst veranderen

Ik wilde niet, ik zweer het je.

We zijn twee vasthoudend van binnen

die na verloop van tijd opgeven

die je neemt maar zonder

verontschuldig je dan nooit...

Wij zijn lichten van lampare

die niet meer weten hoe te wachten

de dageraad die plaats maakt voor de zon

wat zal er van ons komen?

Ik wil je zeggen dat ik je mis

dat mijn ogen moe zijn

te weinig slapen

om naar je foto's te kijken

misschien is het nog te vroeg

misschien zal ik je kunnen vergeten

maar dan maakt het me niet uit

vertel je nog een keer...

Ik zal je nooit liefde noemen

als je er nog steeds bang voor bent

Ik zal het altijd lief doen

elke stap naar het hart

en ik achtervolg je met mijn gedachten

onnodig in deze bijsluiter

Ik wil je, ik zweer het.

Wij zijn timide barrières

wanneer waar je bang voor bent?

maakt je immobiel en onzeker

en vroeg of laat alleen...

Wij zijn lichten van lampare

die niet meer weten hoe te wachten

de dageraad die plaats maakt voor de zon

wat zal er van ons komen?

Jij…

Je wist altijd wat er is

achter mijn stiltes dat

ze zijn ook een deel van mij

Hoe vreemd je...

Je denkt niet meer aan hoe je was

die je gedachten bevrijden

jouw bescheidenheid

dicht bij mij

Nee…

Het is niet zo…

Maak ons ​​één

wil het niet meer...