Nichts - Gerard

Erster Schluck Kaffee, Gesicht verziehen, zu viel Zucker drin

Nach so vielen Jahren noch nicht abschätzen können, wie viel Zucker in den

Kaffee gehört

Wegschütten, müde Power-Knopf am Mac drücken

Skype startet automatisch;

ein, zwei Fragen, wie’s mir geht

Schreib' wie automatisiert, dass alles klar ist

Mach' Facebook auf

Ich seh' deinen Namen neben diesem komischen roten Päckchen

Rechts oben in der Ecke, wenn

Ich an Gespräche dieser Nächte denk'

Wär' ich wohl, anstatt sie mit Hochprozentigem so schnell wegzubrennen

Jetzt fähig, dir grob den Sinn und Zweck zu nennen

Ist wohl zu spät dafür

Hier alles gut soweit

Der erste Monat in der Wohnung war zwar komisch, weil man sich irgendwie fragte,

warum’s stiller ist, wo du so bleibst

Genau so wie wir damals fragten, als wir den nächsten Abend planten,

warum du so schweigst

Das wissen wir jetzt, ich

Guck auf deine Chronik, wo wer schreibt, warum bei dir immer besetzt ist

All dieses Drama von damals wär' heute nicht der Rede wert

Das Beste an Facebook ist und bleibt, dass es einmal im Jahr so tut,

als ob du noch am Leben wärst, als wär's für dich auf einmal lebenswert

Doch das war es nicht, statt an der Bar mit dem Arm um dich

Stehen wir jetzt da und umarmen — nichts

Ich klapp' mit komischen Gefühl im Bauch ganz schnell mei’n Macbook zu

Bin ganz ehrlich, ich hätt' fast darauf vergessen

Was nicht heißen soll, dass ich kein Freund bin

Ich kenn' nur den Geburtstag meiner Eltern, von mir selbst und meiner Freundin

Auswendig, ach ja, die kannst du nicht kennen, auch wenn ich

Schon viel von dir erzählt hab', ist echt schade, dass sie dich versäumt hat

Und auch paar andere, die jetzt mit uns hängen, kennen dich nur von äußerst

betrunkenen Erzählungen

Warum musstest du auch so früh gehen, denn

Du verpasst hier g’rad' echt was

Das mit der Mucke geht uns langsam aber sicher auf

Inklusive all diesen Extras

Als du weg warst, war hier lang' alles wie eingefroren

Wir alle aufeinander eingeschworen

So fest, dass wir dachten, das hier wäre unser kleines eigenes Dorf

Doch auch das ging mit der Zeit dann fort

All dieses Drama von damals wär' heute nicht der Rede wert

Das Beste an Facebook ist und bleibt, dass es einmal im Jahr so tut,

als ob du noch am Leben wärst, als wär's für dich auf einmal lebenswert

Doch das war es nicht, statt an der Bar mit dem Arm um dich

Stehen wir jetzt da und umarmen — nichts

Eerste slok koffie, grimas, teveel suiker erin

Kan na zoveel jaren nog steeds niet inschatten hoeveel suiker in de

koffie gehoord

Dump het, moe druk op de aan / uit-knop op Mac

Skype start automatisch;

een vraag of twee over hoe het met me gaat

Schrijf als geautomatiseerd, dat alles duidelijk is

Open Facebook

Ik zie je naam naast dat rare rode pakketje

Rechtsboven als

Ik denk aan de gesprekken van deze nachten

Dat zou ik zijn, in plaats van ze zo snel weg te branden met sterke drank

Nu in staat om u een globaal idee te geven van het doel

Daar is het waarschijnlijk te laat voor

hier is alles goed

De eerste maand in het appartement was vreemd, omdat je je afvroeg

waarom is het stiller waar je zo verblijft

Net zoals we vroegen toen we de volgende avond aan het plannen waren,

waarom ben je zo stil?

Dat weten we nu, ik

Kijk naar je kroniek, waar wie schrijft, waarom is altijd met je bezig

Al dat drama van toen zou vandaag de dag niet meer genoemd worden

Het mooiste van Facebook is en blijft dat het één keer per jaar doet alsof

alsof je nog leeft, alsof het ineens de moeite waard is om voor jou te leven

Maar dat was het niet, in plaats daarvan aan de bar met mijn arm om je heen

Laten we daar nu staan ​​en knuffelen - niets

Ik klap snel mijn Macbook dicht met een raar gevoel in mijn maag

Om eerlijk te zijn was ik het bijna vergeten

Wat niet wil zeggen dat ik geen vriend ben

Ik weet alleen de verjaardag van mijn ouders, de verjaardag van mezelf en mijn vriendin

Uit je hoofd, oh ja, je kunt ze niet kennen, zelfs als ik dat wel doe

Ik heb al veel over je verteld, het is echt jammer dat ze je heeft gemist

En een paar anderen die nu bij ons zijn, kennen jou alleen heel goed

dronken verhalen

Waarom moest je eigenlijk zo vroeg weg, want

Je mist hier echt iets

Langzaam maar zeker krijgen we de muziek onder de knie

Inclusief al deze extra's

Toen je weg was, was alles hier lang bevroren

We zijn allemaal toegewijd aan elkaar

Zo krap dat we dachten dat dit ons eigen dorpje was

Maar dat ging ook weg met de tijd

Al dat drama van toen zou vandaag de dag niet meer genoemd worden

Het mooiste van Facebook is en blijft dat het één keer per jaar doet alsof

alsof je nog leeft, alsof het ineens de moeite waard is om voor jou te leven

Maar dat was het niet, in plaats daarvan aan de bar met mijn arm om je heen

Laten we daar nu staan ​​en knuffelen - niets