Flores Mustias - La Cara B with Iván Abando feat. Basel with Carlos Talavera, La Cara B, Talavera

Okay, mi cuerpo vive en paz, mi mente en calma

A pesar de todo me mantengo firme en este drama

La vida me pasó factura, la calle me prestó su ayuda, su cobijo

Y soy hijo del asfalto y finjo

Estar en un hotel cada noche

A cada parque me brindo mi estancia, no hay reproche

A cada amanecer, una sonrisa por estar

Aprendí a apreciar la vida sentado en la barra’e un bar

Aprendí que las cosas no son como las pintan

Ni tu vida es tan bonita ni el dinero da felicidad

Yo también soñé con esa casa

Vacaciones en familia y una VISA, vida hermosa, quizá

La rutina no es problema, no tengo prisa

Sopla la brisa de otra mañana caprichosa

Y así la cosa, cambia en el invierno

Cuando el día se hace eterno y la noche un puto infierno

Pero no hay adversidad que me impida seguir viviendo

¿Tú lo estas viendo?

Dime qué está pasando

Antes de que cuentes diez, ya estaré de vuelta y no importa

Tu vida resuelta;

si algo falta, no importa

Soporto la mirada compasiva

Tolero la agresiva, en definitiva día a día

A ti y a mi también y quién esta ahí arriba, me pregunto

Dime quién y si es que hay alguien no me ve

Unos tantos, otros tan poco

Dime qué es lo que hace falta para no volverse loco, yeah, man

Pues hay quien el dinero les deprime

Y hay quienes no tienen, sobreviven y siguen

Unos tantos y otros tan poco

Dime qué es lo que hace falta para no volverse loco, yeah, man

Pues hay quien el dinero les deprime

Y hay quienes no tienen, sobreviven y siguen, yo

Bien, mi mente en soledad, mi cuerpo en cama

En mañana siento la verdad, ese es mi drama

Tener que ir a currar para ganar demasiado

Sin poder vivir por pagar el adosado

Porque tengo familia casa y coche

Miles de facturas, ya no hay nada de reproches

En mi cárcel son de oro los barrotes

Mi canción es un sinfín de gritos de mil voces

¿Tú los oyes o tan solo son recuerdos

Atrapados en la mente de un tipo tan cuerdo?

Por lo menos tengo dinero y miedo al cero

Porque al menos no soy pobre y tengo un techo

Pobre hombre, nombre pobre, confórmese con sobres

Cartones y temblores en la noche

Calienta los fogones, falto de sensaciones

Acepto condiciones pues siempre mi opción es

Yo voy al bar cuando sopla el huracán, cuando

Quiero olvidar y no hay manera de callar llantos

Veo quemar en una hoguera toda pasión

Sin compasión aparto la visión que me da tanto

Asco y flaqueos en mi keo en plan abstracto

Soñando con Keops, siendo reo de un gran pacto

Soy actor supremo, el viejo dueño de mis actos

Impactos son fieros en los sueños de mi raptor

Entre tanto panteón, mi mansión

Entre blanco y negro, mi gris visión

Esclavo del tiempo, de un dictador contento

De tanto y tan amargo sufrimiento

Si miento al espejo a diario

Y sobra el pundonor tachando un calendario

Y día a día asoma el resplandor de este calvario

Yo querría Soma pa' el dolor del solitario

Unos tantos, otros tan poco

Dime qué es lo que hace falta para no volverse loco, yeah, man

Pues hay quien el dinero les deprime

Y hay quienes no tienen, sobreviven y siguen

Unos tantos y otros tan poco

Dime qué es lo que hace falta para no volverse loco, yeah, man

Pues hay quien el dinero les deprime

Y hay quienes no tienen, sobreviven y siguen, yo

Oké, mijn lichaam leeft in vrede, mijn geest in rust

Ondanks alles blijf ik standvastig in dit drama

Het leven eiste zijn tol van mij, de straat gaf me zijn hulp, zijn beschutting

En ik ben een zoon van het asfalt en ik doe alsof

Elke nacht in een hotel zijn

Ik bied mijn verblijf aan elk park aan, er is geen verwijt

Bij elke zonsopgang, een glimlach om te zijn

Ik leerde het leven aan een bar te waarderen

Ik heb geleerd dat de dingen niet zijn zoals ze zijn geschilderd

Noch je leven is zo mooi, noch geld geeft geluk

Van dat huis heb ik ook gedroomd

Familievakantie en een VISA, mooi leven misschien

Routine is geen probleem, ik heb geen haast

De bries van weer een grillige ochtend waait

En zo verandert het ding in de winter

Wanneer de dag eeuwig wordt en de nacht een verdomde hel

Maar er is geen tegenslag die me ervan weerhoudt om te blijven leven

Zie je het?

Vertel me wat er aan de hand is

Voordat je tot tien telt, ben ik terug en het maakt niet uit

Je leven opgelost;

als er iets ontbreekt, maakt het niet uit

Ik draag de medelijdende blik

Ik tolereer de agressieve, zeker van dag tot dag

Jij en ik ook en wie daarboven is vraag ik me af

Vertel me wie en of er iemand is die me niet ziet

Sommige zo veel, anderen zo weinig

Vertel me wat er nodig is om niet gek te worden, yeah, man

Nou, er zijn mensen die depressief zijn door geld

En er zijn mensen die niet hebben, overleven en doorgaan

Sommige zo veel en anderen zo weinig

Vertel me wat er nodig is om niet gek te worden, yeah, man

Nou, er zijn mensen die depressief zijn door geld

En er zijn mensen die het niet hebben, overleven en doorgaan, I

Nou, mijn geest alleen, mijn lichaam in bed

In morgen voel ik de waarheid, dat is mijn drama

Moet gaan werken om te veel te verdienen

Zonder te kunnen leven om het herenhuis te betalen

Omdat ik een gezin, een huis en een auto heb

Duizenden facturen, geen verwijten meer

In mijn gevangenis zijn de tralies gemaakt van goud

Mijn lied is eindeloze kreten van duizend stemmen

Hoor je ze of zijn het slechts herinneringen?

Gevangen in de geest van zo'n verstandige man?

Ik heb tenminste geld en vrees nul

Want ik ben tenminste niet arm en heb een dak

Arme man, arme naam, neem genoegen met enveloppen

Karton en trillingen in de nacht

Verwarm de kachels, zonder sensaties

Ik accepteer voorwaarden omdat mijn optie altijd is

Ik ga naar de bar als de orkaan waait, wanneer?

Ik wil het vergeten en er is geen manier om tranen tot zwijgen te brengen

Ik zie alle passie branden in een vreugdevuur

Zonder mededogen neem ik de visie weg die me zoveel geeft

Walging en hapert in mi keo in abstract plan

Dromen van Cheops, schuldig zijn aan een groot pact

Ik ben acteur opperste, de oude eigenaar van mijn acts

De gevolgen zijn hevig in de dromen van mijn roofvogel

Tussen zoveel pantheon, mijn herenhuis

Tussen zwart en wit, mijn grijze visie

Slaaf van de tijd, van een gelukkige dictator

Van zoveel en zo bitter lijden

Ja, ik lieg dagelijks tegen de spiegel

En de eer blijft over door een kalender door te strepen

En dag na dag verschijnt de gloed van deze calvarie

Ik zou Soma willen voor de pijn van de eenzamen

Sommige zo veel, anderen zo weinig

Vertel me wat er nodig is om niet gek te worden, yeah, man

Nou, er zijn mensen die depressief zijn door geld

En er zijn mensen die niet hebben, overleven en doorgaan

Sommige zo veel en anderen zo weinig

Vertel me wat er nodig is om niet gek te worden, yeah, man

Nou, er zijn mensen die depressief zijn door geld

En er zijn mensen die het niet hebben, overleven en doorgaan, I