Beyaz Entari - Fikret Kızılok

Bir sabah beyaz bir entari giydirildi bana

Sırmalı bir sarık ve elimde yaldızlı bir dal

Annem dua etti

Ben de babamın ve Hoca Efendi’nin ellerini öpüp

Okula gönderildim

Beyaz, kemerli, loş bir oda

Rahlede bir Kur’an

Hoca kelamını anlatmaya başladı

Anlayamadığım bir dilden okuyup

Dizlerimin üstünde yazmaya çalışıyordum

Kemiklerim sızlardı

Ayakta yazmak istemezdim

Hoca tok sesiyle emrederdi

«Otur»

«Ama böyle yazmak zor oluyor, dizlerim acıyor», deyince

«Bana karşı mı geliyorsun?», dedi

Ben de, «Evet» dedim

Sonra babam bni bir başka okula gönderdi

Şemsi Efendi’nin özl, laik okuluna

Burası daha iç açıcıydı

Yan yana sıralar, daha aydınlık

Üstelik dizlerim artık acımıyor

Op een ochtend was ik gekleed in een witte jurk

Een brokaat tulband en een vergulde tak in mijn hand

mijn moeder bad

Ik kuste de handen van mijn vader en Hodja Effendi.

Ik werd naar school gestuurd

Een witte, gewelfde, schemerige kamer

Een Koran in de Rahle

De leraar begon zijn woord te spreken.

Lezen in een taal die ik niet versta

Ik probeerde op mijn knieën te schrijven

mijn botten deden pijn

Ik wil niet staand schrijven

Hodja gebood met zijn volle stem

"Ga zitten"

Toen ik zei: "Maar het is moeilijk om zo te schrijven, mijn knieën doen pijn"

"Ben je tegen mij?" zei hij.

Ik zei ook ja

Toen stuurde mijn vader me naar een andere school

Semsi Efendi's particuliere, seculiere school

Deze plaats was meer hartverwarmend?

Rijen naast elkaar, helderder

Plus mijn knieën doen geen pijn meer