Se Ancora C'È - Federica Carta

Se ancora c'è

C’era un segreto e forse ancora c'è

In quel silenzio la mia idea di te

Di quell’amore fatto solo per

Essere in due, non solitudine

C’era un sorriso in ombra c’eri tu

Io indietro di un passo forse un po' di più

Con quel dolore e quella dignità

Che poi alla fine avevo perso già, perso già, perso

Ora è più semplice torno a sorridere

Domanda inutile ti sei mai chiesto

Se onesto era ogni tuo gesto

Più semplice, ma adesso è inutile

Ogni parola per chiedermi scusa

E non credere in qualcosa se ancora c'è (se ancora c'è)

C’era un sorriso e in ombra poi c’eri tu

Io indietro di un passo forse un po' di più

Ci serve il coraggio per distenderci

Ci servono gli occhi per non perderci

Ma poi vorrei chiudermi in una poesia

O in una canzone che non è più tua

Ho ancora troppo da difendere

Ora è più semplice torno a sorridere

Domanda inutile ti sei mai chiesto

Se onesto era ogni tuo gesto

Più semplice, ma adesso è inutile

Ogni parola per chiedermi scusa

E non credere in qualcosa se ancora c'è (se ancora c'è)

C’era un sorriso e in ombra poi c’eri tu

Io indietro di un passo forse un po' di più (se ancora c'è)

C’era un sorriso e in ombra poi c’eri tu

Io indietro di un passo forse un po' di più

C’era un segreto e forse ancora c'è

E in quel silenzio la mia idea di te

Di quell’amore fatto solo per

Essere in due, non solitudine

Ora è più semplice torno a sorridere

Domanda inutile ti sei mai chiesto

Se onesto era ogni tuo gesto

Più semplice, ma adesso è inutile

Ogni parola per chiedermi scusa

E non credere in qualcosa se ancora c'è (se ancora c'è)

C’era un sorriso e in ombra poi c’eri tu

Io indietro di un passo forse un po' di più

Als het er nog is

Er was een geheim en misschien is dat er nog steeds

In die stilte mijn idee van jou

Van die liefde alleen gemaakt voor

Twee zijn, geen eenzaamheid

Er was een glimlach in de schaduw dat je daar was

Ik ga een stap achteruit, misschien een beetje meer

Met die pijn en die waardigheid

Toen had ik uiteindelijk al verloren, al verloren, verloren

Nu is het makkelijker om weer te lachen

Nutteloze vraag heb je jezelf ooit gesteld?

Als je elk gebaar eerlijk was

Eenvoudiger, maar nu is het nutteloos

Elk woord om zich te verontschuldigen

En geloof niet in iets als het er nog is (als het er nog is)

Er was een glimlach en toen was je daar in de schaduw

Ik ga een stap achteruit, misschien een beetje meer

We hebben de moed nodig om te ontspannen

We hebben ogen nodig om niet te verdwalen

Maar dan wil ik mezelf graag afsluiten in een gedicht

Of in een liedje dat niet meer van jou is

Ik heb nog te veel te verdedigen

Nu is het makkelijker om weer te lachen

Nutteloze vraag heb je jezelf ooit gesteld?

Als je elk gebaar eerlijk was

Eenvoudiger, maar nu is het nutteloos

Elk woord om zich te verontschuldigen

En geloof niet in iets als het er nog is (als het er nog is)

Er was een glimlach en toen was je daar in de schaduw

Ik ga een stap achteruit, misschien een beetje meer (als ik er nog steeds ben)

Er was een glimlach en toen was je daar in de schaduw

Ik ga een stap achteruit, misschien een beetje meer

Er was een geheim en misschien is dat er nog steeds

En in die stilte mijn idee van jou

Van die liefde alleen gemaakt voor

Twee zijn, geen eenzaamheid

Nu is het makkelijker om weer te lachen

Nutteloze vraag heb je jezelf ooit gesteld?

Als je elk gebaar eerlijk was

Eenvoudiger, maar nu is het nutteloos

Elk woord om zich te verontschuldigen

En geloof niet in iets als het er nog is (als het er nog is)

Er was een glimlach en toen was je daar in de schaduw

Ik ga een stap achteruit, misschien een beetje meer