Raro - Federica Carta

La notte si fa rossa come il vino

E cadono le stelle anche a Milano

I baci presi in fretta ad occhi chiusi

Perché la vita nasce adesso, proprio adesso

Ed è l’unica che ho, è l’unica che ho

La luna in strada, il mare nel cortile

Ognuno ha un cinema all’aperto dentro al cuore

Abbiamo fiori in mezzo ai denti

Il passato sotto i tacchi e poi scappiamo

È così raro

Sai che è raro

Come mi parli è raro

Quello che muovi è raro

Dì un’altra poesia

È raro

Saltiamo giù dal treno

Prendi i vestiti e usciamo

Portiamoci via

E ti abbraccio perché tu non senta freddo

L’amore è raro per questo lo proteggo

Adesso ti proteggo

Sciogliamoci le lacrime e il dolore

E tanto il viaggio non esiste all’equatore

Ci arrampichiamo sugli specchi solamente per toccarci

È così raro e lo sprechiamo

Sai che è raro

Come mi parli è raro

Quello che muovi è raro

Dì un’altra poesia

È raro

Saltiamo giù dal treno

Prendi i vestiti e usciamo

Portiamoci via

Via, via da qua

Da questa giungla di banalità

Via, andiamo via

A scrivere un’altra poesia

L’oro in mezzo al fango e tutto il mondo in una mano

Fuori buio e dentro tutto chiaro

È raro

È raro

Sai che è raro

Come mi manchi è raro

Quello che vali è raro

Dì un’altra poesia

È raro

Lì soli in mezzo al cielo

Prendi i vestiti e usciamo

Portiamoci via

È raro

È raro

È raro

Saltiamo giù dal treno

Prendi i vestiti e usciamo

Portiamoci via

E ti abbraccio perché tu non senta freddo

L’amore è raro per questo lo proteggo

Adesso ti proteggo

De nacht wordt rood als wijn

En de sterren vallen ook in Milaan

Kusjes snel genomen met mijn ogen dicht

Omdat het leven nu wordt geboren, op dit moment

En het is de enige die ik heb, het is de enige die ik heb

De maan in de straat, de zee op de binnenplaats

Iedereen heeft een openluchtbioscoop in het hart

We hebben bloemen tussen onze tanden

Het verleden onder de hakken en dan rennen we weg

Het is zo zeldzaam

Je weet dat het zeldzaam is

Hoe je met me praat is zeldzaam

Wat je beweegt is zeldzaam

Zeg nog een gedicht

Het is zeldzaam

We springen uit de trein

Pak je kleren en laten we uitgaan

Laten we het wegnemen

En ik knuffel je zodat je het niet koud hebt

Liefde is zeldzaam, dus ik bescherm het

Nu bescherm ik je

Laten we de tranen en de pijn oplossen

En hoe dan ook, reizen bestaat niet op de evenaar

We klimmen in spiegels om onszelf aan te raken

Het is zo zeldzaam en we verspillen het

Je weet dat het zeldzaam is

Hoe je met me praat is zeldzaam

Wat je beweegt is zeldzaam

Zeg nog een gedicht

Het is zeldzaam

We springen uit de trein

Pak je kleren en laten we uitgaan

Laten we het wegnemen

Weg, weg van hier

Uit deze jungle van banaliteit

Kom op, laten we gaan

Om nog een gedicht te schrijven

Goud in het midden van de modder en de hele wereld in één hand

Buiten donker en binnen helder

Het is zeldzaam

Het is zeldzaam

Je weet dat het zeldzaam is

Hoe ik je mis is zeldzaam

Wat je waard bent is zeldzaam

Zeg nog een gedicht

Het is zeldzaam

Daar alleen in het midden van de lucht

Pak je kleren en laten we uitgaan

Laten we het wegnemen

Het is zeldzaam

Het is zeldzaam

Het is zeldzaam

We springen uit de trein

Pak je kleren en laten we uitgaan

Laten we het wegnemen

En ik knuffel je zodat je het niet koud hebt

Liefde is zeldzaam, dus ik bescherm het

Nu bescherm ik je