Stazione nord - Fabio Concato

Magari ci vediamo

o ci telefoniamo

io credo di no

Le lacrime sul bavero

e piange anche Milano

alla stazione nord

non so che cosa dirti

non so come spiegarti

e non so proprio niente

non credo più di amarti

ma come posso dirlo

in mezzo a questa gente.

E piove sui lampioni

sui treni colorati

e piove su di me

che ancora non capisco

cosa sarà domani

svegliarmi senza Te

però Ti prego adesso

nessuna decisione

perché ne morirei.

Ti posso dare un bacio

sai che lo vorrei

Ti aspetterò domani

se ci sei.

E penso a cosa è stato

Ti ho amata così tanto

e tanto è ancora niente

potessi almeno piangere

ma come posso fare

in mezzo a questa gente.

La vedo allontanarsi

sparire nella pioggia

col suo berretto blu

e Tu la guardi ancora

da dietro al finestrino

poi non si vede più.

Avrei voluto dire

che lo puoi trasformare domani

il Tuo dolore

in una storia grande

come la vuoi Tu

per non guardala andare via

mai più.

Magari ci vediamo

o ci telefoniamo

ma io credo di no.

Le lacrime sul bavero

e piange anche Milano

alla stazione nord.

Misschien tot ziens

of we bellen elkaar

Ik denk van niet

De tranen op de revers

en Milan huilt ook

bij het noordstation

Ik weet niet wat ik je moet zeggen

Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen

en ik weet echt niets

Ik denk dat ik niet meer van je hou

maar hoe kan ik het vertellen?

onder deze mensen.

En het regent op de straatlantaarns

op gekleurde treinen

en het regent op mij

dat ik nog steeds niet begrijp

wat zal morgen zijn?

wakker worden zonder jou

maar alsjeblieft nu

geen beslissing

want ik zou er dood aan gaan.

Mag ik je zoenen

je weet dat ik het graag zou willen

Ik wacht morgen op je

als je er bent.

En ik denk aan wat het was

ik hield zo veel van je

en zoveel is nog steeds niets

Ik kon op zijn minst huilen

maar hoe kan ik dat doen?

onder deze mensen.

Ik zie haar weggaan

verdwijnen in de regen

met zijn blauwe pet

en je kijkt er weer naar

van achter het raam

dan zie je het niet meer.

ik wilde zeggen

dat je het morgen kunt transformeren

jouw pijn

in een groot verhaal

zoals jij het wilt

niet om het weg te zien gaan

nooit meer.

Misschien tot ziens

of we bellen elkaar

maar ik denk van niet.

De tranen op de revers

en Milan huilt ook

op het Noordstation.