P...come - Fabio Concato, Fabio Conacato

P… come poeta, come Paris

Come perche' non sei piu' qui

E sono Pi come pecora

E poi padrone di me nonostante i miei Pi

Pi come Pierpaolo, come pulito

Come perche' t’hanno ferito

E sono Pi come pavido

Ma poi ci ripenso e mi piace cosi

Pi come perfidia, come pianto

Come perche' mi hai preso tanto

Ma nell’amore succede cosi'

Resto per sempre poeta e Paris

Pi come peccato, come paura

Come profumo d’avventura

Ma mi ritraggo, rifletto

Ci penso per ritornare ai miei candidi Pi

Pi paradiso, Pi pestilenza

Pi pessimismo di coscienza

La filastrocca finisce cosi:

Si ricomincia dai primi due Pi

P… als dichter, zoals Parijs

Zoals waarom je er niet meer bent

En ik ben Pi als schapen

En dan meester van mij ondanks mijn Pi

Meer zoals Pierpaolo, zoals schoon

Zoals waarom ze je pijn hebben gedaan

En ik ben Pi zo angstig

Maar dan denk ik erover na en ik vind het zo leuk

Meer als trouweloosheid, zoals tranen

Zoals waarom je me zo slecht hebt gemaakt

Maar in de liefde gaat het zo

Ik blijf voor altijd dichter en Paris

Meer als zonde, als angst

Als avontuurparfum

Maar ik trek me terug, ik reflecteer

Ik denk erover na om terug te keren naar mijn openhartige Pi

Meer paradijs, meer pest

Meer gewetenspessimisme

Het kinderliedje eindigt als volgt:

We beginnen opnieuw vanaf de eerste twee Pi