La Nina - Fabio Concato

Ci siam trovati all’osteria a ciaciarare in compagnia

E poi le carte, le sigarette, si fan le sette, io devo andare

La mia Nina si potrebbe preoccupare

Mangio un boccone

Solita vita e la Ninetta quanta fatica

Ma le ho promesso che questa estate andremo al mare a riposare

Dopo un anno di lavoro

Non abbiam voglia neanche d’uscire

Siam troppo stanchi e dobbiamo dormire

Per poter affrontare ancora una nuova giornata

La mattina io in officina

Tu a far le pulizie, mi prepari la schiscetta in fretta

Mi dai un bacio e te ne vai;

Fino a sera non ci rivediamo piu'

Alle sette torno a casa e ci sei tu

Stanchi morti ci mettiamo sul divano e ci raccontiamo

E mi accorgo ancora che ti amo

Unica, grande consolazione:

Nonostante il mio lavoro

Tra di noi va tutto benone

We bevonden ons in de taverne, aan het kletsen met vrienden?

En dan de kaarten, de sigaretten, het is zeven uur, ik moet gaan

Mijn Nina maakt zich misschien zorgen

ik eet een hapje

Solita vita en Ninetta hoeveel moeite?

Maar ik heb haar beloofd dat we deze zomer naar de zee gaan om uit te rusten

Na een jaar werken

We willen niet eens uitgaan

We zijn te moe en we moeten slapen

Om weer een nieuwe dag aan te kunnen

In de ochtend ga ik naar de workshop

Jij doet de schoonmaak, je maakt de schiscetta snel klaar

Je geeft me een kus en je gaat;

Tot de avond zien we elkaar niet meer

Om zeven uur ga ik naar huis en daar ben je

Doodmoe zitten we op de bank en vertellen het elkaar

En ik besef nog steeds dat ik van je hou

Alleen, grote troost:

Ondanks mijn werk

Alles is goed tussen ons