Ci siamo fregati - Fabio Concato

So che sono giuste le tue rivoluzioni

basta stendere cera, fare bucati e farmi i maccheroni

ma, accidenti, io che c’entro, ora provo a darti corda

anche quando con mio figlio sulle spalle vai nelle piazze

e io tremo di paura, ma non lo dico a nessuno.

All’amore ormai non ci credi pi?, dici:

ti piacerebbe che fossi la scema di un tempo,

i violini da un pezzo hanno smesso di suonare,

l’abitudine a vederti, la routine solite frasi solita faccia

?

tutto quello che sai dire?

tutto quello che ti resta.

Lo so anch’io che senza volerlo sei stata un robot

lo so bene che non sei nata solo per badare alla casa

Ik weet dat je revoluties goed zijn

smeer gewoon was, doe de was en maak macaroni voor mij

maar verdomme, ik ben betrokken, nu probeer ik je touw te geven

zelfs als je naar de pleinen gaat met mijn zoon op je schouders

en ik beef van angst, maar ik vertel het aan niemand.

Je gelooft niet meer in liefde, je zegt:

zou je willen dat ik de dwaas ben die ik was,

de violen zijn allang gestopt met spelen,

de gewoonte om je te zien, de routine, de gebruikelijke zinnen, het gebruikelijke gezicht

?

alles wat je kunt zeggen

alles wat je nog hebt.

Ik weet ook dat je onbewust een robot was

Ik weet dat je niet bent geboren om alleen voor het huis te zorgen