The Worm In The Apple - Ezra Furman, The Harpoons

I’m gonna sit on a big fluffy cloud

Looking down at the tops of the heads of the crowds

Moving round and around the dark center of town

With their eyes all searching for something that can’t be found

I’m gonna laugh at the top of my lungs till

I can’t quite remember just what the joke was

But the laughter will fill up my body with love

Which is always what I’ve been told I’m supposed to want

And I’m gonna fly on a plane to the sky

Which my mind will devise using science that’s being forgotten

'Cause I’m getting bored of the town of New York

How the world’s been transformed into a big apple and it’s gotten so rotten

While all the world makes money so stoically

I will be building my home out of poetry

Scraps of old volumes, wire and glue

Will be something, though feeble, it’s all I can do

In the back of the room my fingers will shake

With the fury of someone with something to make

That will take him so far, far away from this place

That he’ll never look back at all the worms and the snakes

And they’ll lick at my heals, but they aren’t even real

I will twirl and wheel through the skyway, high over the steeple

And I’ll take you with me and we’ll grow old and lovely

We’ll eat fine apples from the tree of knowledge of good and evil

You won’t know about that

Burning with all the things I must do

To get free of the wasteland of wire and glue

I am wandering from cage to cage at the Bronx zoo

And I’m renaming all of the animals

I can’t just wait on my knees in the chapel

To be bitten into like a worm in the apple

I’m digging for freedom, it’s all for a shovel

I’m dirty;

my fingertips hurt me

The kids of Atlantis, magazines beneath the mattress

With their names in the atlas of heartbreak are calling my name

And I’m feeling baffled, the worm in the apple

But the cold water tap will rain down upon me

And nothing will be the same

It’s all gonna be different now

I hope

Ik ga op een grote pluizige wolk zitten

Neerkijkend op de toppen van de hoofden van de menigte

Bewegen rond en rond het donkere centrum van de stad

Met hun ogen allemaal op zoek naar iets dat niet kan worden gevonden

Ik ga lachen met de top van mijn longen tot

Ik weet niet meer precies wat de grap was

Maar het lachen zal mijn lichaam vullen met liefde

Dat is altijd wat mij is verteld dat ik zou moeten willen

En ik vlieg met een vliegtuig naar de lucht

Wat mijn geest zal bedenken met behulp van wetenschap die wordt vergeten

Omdat ik me verveel van de stad New York

Hoe de wereld is veranderd in een grote appel en zo rot is geworden

Terwijl de hele wereld zo stoïcijns geld verdient

Ik ga mijn huis bouwen met poëzie

Restjes oude boeken, draad en lijm

Zal iets zijn, hoewel zwak, het is alles wat ik kan doen

Achter in de kamer zullen mijn vingers trillen

Met de woede van iemand die iets te maken heeft

Dat zal hem zo ver, ver weg van deze plek brengen

Dat hij nooit zal terugkijken op alle wormen en slangen

En ze likken aan mijn genezingen, maar ze zijn niet eens echt

Ik zal ronddraaien en door de luchtweg rijden, hoog boven de torenspits

En ik neem je mee en we worden oud en lief

We zullen heerlijke appels eten van de boom van kennis van goed en kwaad

Daar weet je niets van

Brandend van alle dingen die ik moet doen

Om los te komen van de woestenij van draad en lijm

Ik dwaal van kooi naar kooi in de Bronx Zoo

En ik hernoem alle dieren

Ik kan niet gewoon op mijn knieën wachten in de kapel

Om in gebeten te worden als een worm in de appel

Ik graaf naar vrijheid, het is allemaal voor een schop

Ik ben vies;

mijn vingertoppen doen me pijn

De kinderen van Atlantis, tijdschriften onder de matras

Met hun namen in de atlas van liefdesverdriet roepen mijn naam

En ik voel me verbijsterd, de worm in de appel

Maar de koudwaterkraan zal op me neerregenen

En niets zal hetzelfde zijn

Het wordt nu allemaal anders

Ik hoop