Les vivants - Emmanuel Moire

Je ne suis pas cet homme

Le regard dans le vide

Qui semble faire la somme

De chacune de ses rides

Je ne suis pas celui

Qui boit l’eau des fontaines

Et ne mange que la nuit

Toujours en file indienne

Et pourtant, et pourtant

Je ne suis pas ce môme

Qui du fond de son lit

Ne croit plus aux fantômes

Mais déjà aux profits

Je ne suis pas cette fille

Qui attend maintenant

Que des malheurs habille

D’un billet en sortant

Je ne suis pas ce fils

Qui depuis fait semblant

De peur qu’on le maudisse

Puisqu’il aime autrement

Je ne suis pas ce poing

Ni ces bras de courage

Qui retombent un matin

D’avoir perdu la rage

Et pourtant, et pourtant

Je ne suis pas cette main

Qui s’accroche au grillage

Empêchant son destin

De finir le voyage

Je ne suis pas cette voix

Qui se tait et se donne

A l’heure de faire un choix

A la mauvaise personne

Je ne suis pas ce gosse

Qu’on déguise en soldat

Ni sa main sur la crosse

Quand il appuie son doigt

Je ne suis pas ce frère

Sans aucun lien de sang

Sauf celui qui fait taire

La gorge d’un innocent

Et pourtant, et pourtant

Je ne suis pas cette femme

Qui va donner la vie

A une petite Illane

Ou Yaël ou Julie

Je ne suis pas ce père

Qui découvre son enfant

Et ne sait plus quoi faire

A part rire en pleurant

Et pourtant, et pourtant

Je suis ce que nous sommes

Et nous somme les vivants

ik ben niet die man

Staren in de leegte

Wie lijkt te sommen?

Van elk van zijn rimpels

Ik ben niet degene

Wie drinkt het water uit de fonteinen?

En alleen 's avonds eten

Altijd één bestand

En toch, en toch

Ik ben niet dat kind

Wie vanaf de bodem van zijn bed

Geloof niet meer in geesten

Maar nu al winst

Ik ben niet dat meisje

wie wacht er nu?

Die ongeluksjurken

Van een kaartje bij vertrek

ik ben niet die zoon

Wie deed sindsdien alsof?

Opdat we hem niet vervloeken

Omdat hij anders liefheeft

ik ben niet die vuist

Noch deze armen van moed

Die op een ochtend terugvallen?

Om de woede te hebben verloren

En toch, en toch

Ik ben niet die hand

Wie klampt zich vast aan het hek?

zijn lot voorkomen

Om de reis te beëindigen

Ik ben niet die stem

Wie zwijgt en geeft zichzelf

Wanneer het tijd is om een ​​keuze te maken

Aan de verkeerde persoon

Ik ben niet dat kind

Vermomd als soldaat

Noch zijn hand op de kont

Als hij op zijn vinger drukt

Ik ben die broer niet

Zonder enige bloedband

Behalve degene die zwijgt

De keel van een onschuldige

En toch, en toch

Ik ben niet die vrouw

Wie zal het leven geven?

Naar een kleine Illane

Of Yael of Julie

ik ben niet die vader

Wie ontdekt zijn kind?

En weet niet wat te doen

Behalve lachen tijdens het huilen

En toch, en toch

Ik ben wat we zijn

En wij zijn de levenden