La promesse - Emmanuel Moire

Comme un étranger, sans appui sans repère

À vouloir parler j’ai fini par me taire

Jusqu'à oublier qui j'étais pour vous plaire

Au lieu d’assumer, moi j’ai fait le contraire

Est-ce que ça vaut la peine?

Est-ce que ça vaut la peine?

De passer toute une vie sous une armure

Je me fais la promesse, je me fais la promesse

La promesse d'être fidèle à ma personne

Je me fais la promesse, je me fais la promesse

De vivre enfin quand mon cœur bat pour un homme

Pour un homme, pour un homme

Comme un ennemi sans épée, sans espoir

En quête d’infini, d’un abri, d’un regard

D’une preuve à l’appui qui me dit quelque part

Que j’ai le droit aussi d’aimer sans être à l'écart

Ça ne vaut pas la peine

Ça ne vaut pas la peine

De passer toute une vie derrière un mur

Je me fais la promesse, je me fais la promesse

La promesse d'être fidèle à ma personne

Je me fais la promesse, je me fais la promesse

De vivre enfin quand mon cœur bat pour un homme

Pour un homme, pour un homme

Pour un homme, pour un homme

Ni les miens, ni les murmures

Ni ma main, ni mon allure

Jamais rien ne m’arrêtera je le jure

Ni les liens, ni les injures

Ni les points sur la figure

Jamais rien ne m’aura ni même à l’usure

Si parfois tout ça nous blesse

On se doit d’aimer sans cesse

D'être là, tout faire pour que l’on se redresse

C’est à toi que je m’adresse

À nos droits, à notre richesse

Promets-moi enfin de te faire la promesse

Promets-moi enfin de te faire la promesse

Je me fais la promesse, je me fais la promesse

La promesse d'être fidèle à ma personne

Als een vreemde, zonder ondersteuning zonder referentie

Omdat ik wilde praten bleef ik stil

Tot je vergeet wie ik was om je te plezieren

In plaats van aan te nemen, deed ik het tegenovergestelde

Is het het waard?

Is het het waard?

Een leven lang onder bepantsering doorbrengen

Ik beloof het mezelf, ik beloof het mezelf

De belofte om trouw te zijn aan mijn persoon

Ik beloof het mezelf, ik beloof het mezelf

Om eindelijk te leven wanneer mijn hart klopt voor een man

Voor een man, voor een man

Als een vijand zonder zwaard, zonder hoop

Op zoek naar oneindigheid, naar beschutting, naar blik

Van ondersteunend bewijs dat me ergens vertelt

Dat ik ook het recht heb lief te hebben zonder buitengesloten te worden

Het is het niet waard

Het is het niet waard

Een leven lang achter een muur doorbrengen

Ik beloof het mezelf, ik beloof het mezelf

De belofte om trouw te zijn aan mijn persoon

Ik beloof het mezelf, ik beloof het mezelf

Om eindelijk te leven wanneer mijn hart klopt voor een man

Voor een man, voor een man

Voor een man, voor een man

Noch de mijne, noch fluistert

Noch mijn hand, noch mijn tempo

Niets zal me ooit stoppen, ik zweer het

Noch de banden, noch de beledigingen

Noch de stippen op de figuur

Niets zal me ooit te pakken krijgen of zelfs maar uitputten

Als het ons soms pijn doet

We moeten liefhebben zonder ophouden

Om daar te zijn, doe er alles aan om ons recht te trekken

ik praat tegen jou

Op onze rechten, op onze rijkdom

Beloof me eindelijk dat ik je de belofte doe

Beloof me eindelijk dat ik je de belofte doe

Ik beloof het mezelf, ik beloof het mezelf

De belofte om trouw te zijn aan mijn persoon