Beau malheur - Emmanuel Moire

Tu me dis que rien ne passe, même au bout d’un moment

Qu’un beau jour, c’est une impasse et derrière, l’océan

Que l’on garde toujours la trace d’un amour, d’un absent

Que tout refait surface comme hier, droit devant

Tu me dis que rien ne sert, la parole ou le temps

Qu’il faudra une vie entière pour un jour, faire semblant

Pour regarder en arrière, revenir en souriant

En gardant ce qu’il faut taire et puis faire comme avant

Je peux seulement te dire… Je peux seulement te dire…

Qu’il m’a fallu la peur pour être rassuré

Que j’ai connu la douleur avant d'être consolé

Qu’il m’a fallu les pleurs pour ne plus rien cacher

Que j’ai connu la rancœur bien avant d'être apaisé

Tu ne sais pas encore, oh !

Ce que je sais par cœur, oh !

Ce que je sais par cœur, oh !

Beau malheur

Tu me dis que rien n’efface ni la craie, ni le sang

Qu’on apprend après la classe ou après ses trente ans

Qu’on peut dire trois fois hélas, que personne ne l’entend

Comme personne ne remplace ceux qui partent pour longtemps

Tu me dis que vient l’hiver, qu’on oublie le printemps

Que l’on vide les étagères, qu’on remplit autrement

Qu’on se rappelle les yeux verts, le rire à chaque instant

Qu’après tout, la voix se perd mais les mots sont vivants

Je peux seulement te dire… Je peux seulement te dire…

Qu’il m’a fallu la peur pour être rassuré

Que j’ai connu la douleur avant d'être consolé

Qu’il m’a fallu les pleurs pour ne plus rien cacher

Que j’ai connu la rancœur bien avant d'être apaisé

Tu ne sais pas encore, oh !

Ce que je sais par cœur, oh !

Ce que je sais par cœur, oh !

Tu me dis que c’est un piège, un jeu pour les perdants

Que le bateau est en liège et l’armure en-fer blanc

Que plus rien ne te protège ou alors, pas longtemps

Que c’est comme un sortilège d'être seul à présent

Je peux seulement te dire… Je peux seulement te dire…

Pour être rassuré, oh !

Avant d'être consolé, oh !

Pour ne plus rien cacher, oh !

Bien avant d'être apaisé, oh !

Il m’a fallu la peur pour être rassuré

Et j’ai connu la douleur avant d'être consolé

Il m’a fallu les pleurs pour ne plus rien cacher

Et j’ai connu la rancœur bien avant d'être apaisé

Tu ne sais pas encore, oh !

Ce que je sais par cœur, oh !

Ce que je sais par cœur, oh !

Beau malheur

Je zegt me dat er niets gebeurt, zelfs niet na een tijdje

Die ene mooie dag, het is een doodlopende weg en daarachter, de oceaan

Dat we altijd het spoor van een liefde bewaren, van een afwezige

Dat alles weer de kop opsteekt als gisteren, recht vooruit

Je zegt me dat niets er toe doet, spraak of tijd

Dat het een heel leven duurt om één dag te doen alsof

Om terug te kijken, kom terug met een glimlach

Houden wat je moet zwijgen en dan doen zoals voorheen

Ik kan je alleen vertellen... Ik kan je alleen vertellen...

Dat er angst voor nodig was om me gerust te stellen

Dat ik pijn heb gekend voordat ik getroost werd

Dat het me tranen kostte om niets meer te verbergen

Dat ik rancune heb gekend lang voordat ik gekalmeerd werd

Je weet het nog niet, oh!

Wat ik uit mijn hoofd weet, oh!

Wat ik uit mijn hoofd weet, oh!

Mooi ongeluk

Je zegt me dat niets krijt noch bloed uitwist?

Of je nu na school of na je dertigste leert

Dat we drie keer helaas kunnen zeggen, dat niemand het hoort

Aangezien niemand degenen vervangt die voor een lange tijd vertrekken

Je zegt me dat de winter eraan komt, dat we de lente vergeten

Dat we de schappen legen, die we anders vullen

Denk aan de groene ogen, het gelach elk moment

Dat tenslotte de stem verloren is, maar de woorden leven

Ik kan je alleen vertellen... Ik kan je alleen vertellen...

Dat er angst voor nodig was om me gerust te stellen

Dat ik pijn heb gekend voordat ik getroost werd

Dat het me tranen kostte om niets meer te verbergen

Dat ik rancune heb gekend lang voordat ik gekalmeerd werd

Je weet het nog niet, oh!

Wat ik uit mijn hoofd weet, oh!

Wat ik uit mijn hoofd weet, oh!

Je zegt me dat het een valstrik is, een spel voor verliezers

Dat de boot van kurk is en het harnas van blik

Dat niets je meer of niet lang meer beschermt

Het is als een spreuk om nu alleen te zijn

Ik kan je alleen vertellen... Ik kan je alleen vertellen...

Om gerustgesteld te worden, oh!

Voordat je getroost wordt, oh!

Om niets meer te verbergen, oh!

Lang voordat ze tevreden waren, oh!

Er was angst voor nodig om gerustgesteld te worden

En ik heb pijn gekend voordat ik getroost werd

Het kostte me de tranen om niets meer te verbergen

En ik heb rancune gekend lang voordat ik gekalmeerd werd

Je weet het nog niet, oh!

Wat ik uit mijn hoofd weet, oh!

Wat ik uit mijn hoofd weet, oh!

Mooi ongeluk