La femme qu'il me faut - Emmanuel Moire

Il faut que ces silences avouent

Les plus beaux péchés

Il faut qu’elle crie de vérité

Il faut qu’elle ait là sur la joue

Beaucoup de douceur

Car plus rien ne me tient à coeur

Après toi

La femme qu’il me faut

Je le sais n’existe pas

La femme qu’il me faut

Plus jamais je n’en voudrai après toi

Il faut qu’elle ait sur les genoux

L’enfance écorchée

Qu’elle ait soulevé des rochers

Il faut qu’elle ait les yeux si doux

Pour dissiper les nuages

Et ton visage

Tout est flou tant que je cours

Après toi

C'était toi

Plus jamais

Je n’aimerai

Après toi

Partir sans un mot

Tu sais, il ne fallait pas

La femme qu’il me faut

Je le sais n’existe pas

Alors à défaut il me plaît

De t’imaginer toujours auprès de moi

(Merci à sabrina pour cettes paroles)

Deze stiltes moeten bekennen

De mooiste zonden

Ze moet schreeuwen om de waarheid

Ze moet het op haar wang hebben

Veel zoets

Omdat ik niets meer aan mijn hoofd heb

Na u

De vrouw die ik nodig heb

Ik weet dat het niet bestaat

De vrouw die ik nodig heb

Ik zal nooit meer boos op je zijn

Ze moet op haar knieën hebben

De gehavende jeugd

Dat ze stenen optilde

Ze moet zulke lieve ogen hebben

Om de wolken te verdrijven

En je gezicht

Alles is wazig zolang ik ren

Na u

Jij was het

Nooit meer

ik zou het niet leuk vinden

Na u

Weggaan zonder een woord

Weet je, het was niet nodig

De vrouw die ik nodig heb

Ik weet dat het niet bestaat

Dus zo niet, alsjeblieft

Om je voor te stellen dat je altijd bij me bent

(Met dank aan sabrina voor deze teksten)