L'attirance - Emmanuel Moire

J’ai pris le temps de faire cent fois le tour

J’ai pris la chance, elle peut servir un jour

J’ai pris l’amour, mais il n’a pas suffit

J’ai pris des mots qui sont parfois petits

J’ai pris le goût de tout ce qui commence

J’ai pris ma peine et j’en ai fait l’absence

De ma victoire j’ai préféré l’argile

Dès le départ je n’ai pris que l’utile

J’ai pris le temps de faire un pas vers toi…

Tu fais surement une nouvelle fois le tour

Tu fais semblant pour que ça dure toujours

Tu fais l’amour et si l’amour fini

Tu fais en sorte qu’un autre te sourit

Tu fais sans doute le vœu que tout recommence

Tu fais le choix et c’est une évidence

De ta victoire tu es resté lucide

Dès le départ, c’est toi seul qui décide

Tu fais sûrement encore un pas vers moi…

Le jour est venu après tout

On a toujours eu rendez-vous

Je t’attend et j’ai confiance

Au bout de la rue, n’importe où

Je n’ai pas l’heure du rendez vous

J’ai pris un peu d’avance

Ik heb de tijd genomen om honderd keer te gaan

Ik nam de kans, het kan op een dag dienen?

Ik nam de liefde, maar het was niet genoeg

Ik nam woorden die soms klein zijn

Ik heb de smaak geproefd van alles wat begint

Ik nam mijn pijn en maakte het afwezig

Van mijn overwinning gaf ik de voorkeur aan klei

Vanaf het begin nam ik alleen het nuttige

Ik nam de tijd om een ​​stap naar je toe te zetten...

Je doet zeker nog de rondes

Je doet alsof je het voor altijd laat duren

Je bedrijft de liefde en als de liefde eindigt

Je lacht nog een keer naar je

Je zou waarschijnlijk willen dat het allemaal opnieuw begon

Jij maakt de keuze en het is duidelijk

Van je overwinning bleef je lucide

Vanaf het begin bepaal jij alleen

Je zet vast nog een stap naar mij toe...

De dag is toch gekomen

We hadden altijd een date

Ik wacht op je en ik vertrouw

In de straat, waar dan ook

Ik heb geen tijd voor de afspraak

Ik ben een beetje vooruit gegaan