Panic - David Ford

Exactly where should I begin,

Forgive me father I have sinned,

Been caught perpetuating wrongs,

I screamed an accusation,

And yet convinced that still I can,

Somehow be better than I am,

If I could only bring myself,

To step in one direction.

But all this progress that I’ve made,

Has left me bitter and afraid,

I bolt the doors and let the

Trappings of my life surround me,

And hope to God nobody calls,

But trust the scratching in the walls,

To be my comfort and my shelter

From the world around me.

Ignore the whisper on the wind,

Forgive me father I have sinned,

I swear right now I’d cling

To anything you’d care to show me,

To save me from improper thoughts,

That modern miracle of sorts,

Against a tide of advertising,

And survival only.

A precondition has been set

And every new potential threat,

Must be eradicated from

the face of all that’s sacred,

Not just anger for the cause,

I’ll be hysterically yours,

And death to any reason,

Evidence or explanation.

So tell me what have I become?

A middle finger to the sun?

I traded fireworks for love

and I was left with nothing,

But paper shards and empty shells,

A burst of sulphur blown to hell,

It might just be that all this

history has taught me something.

So I’m taking lessons from the past,

They won’t build anything to last,

But engineered to fall apart,

The day the warranty expires,

So keep the wheels turning round,

Keep our flag pinned to the ground,

Just don’t look back and don’t look down,

In fact try not to look at all.

You’ll see opinion dressed as fact,

See definitions inexact,

And explain away the darkest days,

As misinterpretation,

This dumbing down it’s so uncouth,

Like there’s one single fucking truth,

I couldn’t bear that right and wrong,

Could be so uncomplicated.

And swagger dripping from the stage,

Curse the impatience of the age,

It all takes time, and time is money,

Money talks, and talk is cheap,

Cheapest road to lead the way,

From seed to forest in a day,

And by the time summer’s set,

There’s only dirt and matchwood.

So could it be the end is nigh,

The time for idly standing by,

Is now upon us,

Everybody look for some distraction,

Throw my patience to the wind,

Forgive me father all my sins,

Feel like they’re woven,

Double stitched into the fabric of the World.

Waar moet ik precies beginnen,

Vergeef me vader, ik heb gezondigd,

Betrapt op het in stand houden van onrecht,

Ik schreeuwde een beschuldiging,

En toch ervan overtuigd dat ik het nog steeds kan,

Op de een of andere manier beter zijn dan ik,

Als ik mezelf maar kon brengen,

Om in één richting te stappen.

Maar al deze vooruitgang die ik heb gemaakt,

Heeft me bitter en bang achtergelaten,

Ik grendel de deuren en laat de

Trappen van mijn leven omringen me,

En hoop tot God dat niemand belt,

Maar vertrouw op de krassen in de muren,

Om mijn troost en mijn schuilplaats te zijn

Van de wereld om me heen.

Negeer het gefluister op de wind,

Vergeef me vader, ik heb gezondigd,

Ik zweer dat ik me nu zou vastklampen

Voor alles wat je me wilt laten zien,

Om me te redden van ongepaste gedachten,

Dat moderne wonder van soorten,

Tegen een vloed van advertenties,

En alleen overleven.

Er is een voorwaarde gesteld

En elke nieuwe potentiële bedreiging,

Moet worden uitgeroeid uit

het gezicht van alles wat heilig is,

Niet alleen woede om de zaak,

Ik zal hysterisch van jou zijn,

En dood om welke reden dan ook,

Bewijs of uitleg.

Dus vertel me wat ik geworden ben?

Een middelvinger naar de zon?

Ik heb vuurwerk ingeruild voor liefde

en ik bleef met niets achter,

Maar papierscherven en lege hulzen,

Een uitbarsting van zwavel naar de hel geblazen,

Het kan zijn dat dit allemaal

de geschiedenis heeft me iets geleerd.

Dus ik trek lessen uit het verleden,

Ze zullen niets bouwen dat lang meegaat,

Maar ontworpen om uit elkaar te vallen,

De dag waarop de garantie afloopt,

Dus laat de wielen draaien,

Houd onze vlag op de grond,

Kijk niet achterom en kijk niet naar beneden,

Probeer in feite niet naar alles te kijken.

Je ziet meningen verkleed als feit,

Zie definities onnauwkeurig,

En verklaar de donkerste dagen weg,

Als verkeerde interpretatie,

Deze stommiteit is zo onbeschoft,

Alsof er één enkele waarheid is,

Ik kon dat goed en kwaad niet verdragen,

Het kan zo eenvoudig zijn.

En branie druipend van het podium,

Vervloek het ongeduld van de tijd,

Het kost allemaal tijd, en tijd is geld,

Geld praat, en praten is goedkoop,

Goedkoopste weg om de weg te wijzen,

Van zaadje tot bos in één dag,

En tegen de tijd dat de zomer begint,

Er is alleen vuil en luciferhout.

Dus kan het zijn dat het einde nabij is,

De tijd om werkeloos toe te kijken,

Is nu aan ons,

Zoek allemaal afleiding,

Gooi mijn geduld in de wind,

Vergeef me vader al mijn zonden,

Voel alsof ze geweven zijn,

Dubbel gestikt in de stof van de wereld.