Les signes - Danakil

On essaie d’interpréter les signes

Pour donner du sens on voudrait deviner les lignes

Avant qu’elles ne s'écrivent

(Avant qu’elles ne s'écrivent)

Avant qu’elles ne s'écrivent

On enseigne le respect des consignes

Mais la réalité nous rattrape dès qu’on signe

Alors nos barques dérivent

(Alors nos barques dérivent)

On rame mais on dévie

Je ne veux plus parler

De ceux qui m’ennuient et me tuent

Laissez moi planer

Quelques, mètres au-dessus

Modeler mes pensées

Mettre les bonnes phases en lumière

Un pansement sur les doutes

Une croix sur les colères

Même si

Le bleu vire au gris

Au levé du jour le soleil m'éclaire aussi

Le soleil t'éclaire aussi

J’apprécie ses éclaircies

En redemande et remercie

Je dis

Que malgré les orages

On s’attache, à voir l’horizon rose

Pas l’enfer du décor

Mais plutôt boire la vie en prose

Puisque le temps nous ait compté

Prenons le meilleur

Et si nous vieillissons

C’est que le vent nous a porté

(Nous a porté)

Dès lors le chemin semble long

Sur la ligne de départ

Mais chaque, jour qui passe

Nous rapproche de nos victoires

C’est voir le verre a moitié vide

Ou le prendre et le boire

Oui mais les miens avaient très soif

Alors nous buvons nos histoires

Venez voir

Laissez vos cauchemars dans leurs nuits noires

Ici l’esprit chasse les déboires

Et vous les reversent en espoir

Avec des mots

Des phases, des phrases et des bons tempos

Hors du temps pour une fois

Et la musique sur un plateau

Soufflez (x3)

Un temps pour le travail

Un autre pour la danse

C’est dans cette danse

Puisque nous sommes dans les confidences

On doit pouvoir tout oublier

(tout oublier)

We proberen de tekens te interpreteren

Om het logisch te maken, willen we de lijnen raden

Voordat ze zijn geschreven

(Voordat ze zijn geschreven)

Voordat ze zijn geschreven

We leren respect voor instructies

Maar de realiteit haalt ons in zodra we tekenen

Dus onze boten drijven af

(Dus onze boten drijven)

We roeien maar we wijken af

Ik wil niet meer praten

Van degenen die mij verveelden en vermoorden

laat me zweven

Een paar meter hoger

Vorm mijn gedachten

De juiste fasen aan het licht brengen

Een pleister bij twijfels

Een kruis op woede

Zelfs

Blauw wordt grijs

Bij het aanbreken van de dag schijnt de zon ook op mij

De zon schijnt ook op jou

Ik waardeer zijn inzichten

Smeken en bedankt

ik zeg

Dat ondanks de stormen

We raken gehecht, om de roze horizon te zien

Niet de hel van het decor

Maar drink liever het leven in proza

Sinds de tijd ons telde

Laten we het beste nemen

Wat als we oud worden?

Het is dat de wind ons droeg

(heeft ons gedragen)

Dus de weg lijkt lang

Op de startlijn

Maar elke dag die voorbij gaat

Brengt ons dichter bij onze overwinningen

Het is het glas half leeg zien

Of neem het en drink het op

Ja, maar de mijne hadden erge dorst

Dus drinken we onze verhalen

kom kijken

Laat je nachtmerries achter in hun donkere nachten

Hier jaagt de geest op de teleurstellingen

En je geeft ze terug in de hoop

met woorden

Fasen, frases en goede tempo's

Even geen tijd meer

En muziek op een schotel

Klap (x3)

Een tijd om te werken

Nog een voor de dans

Het zit in deze dans

Aangezien we in het vertrouwen zijn

We moeten alles kunnen vergeten

(om alles te vergeten)