Papillons - Danakil

Je vis dans une époque cruelle

Où la misère s’attrape au vol

Ma génération suffoque

Elle peine, aux quatre coins de la surface du globe

Et moi, assis sur le bord de la route

Pauvre terrien qui se demande

S’il est acteur ou spectateur, entre tous

Quand tout est si grand, tout est si loin, irréel et pourtant

Je fini par penser que…

Nous ne sommes guère plus que des papillons

Éphémères et pressés, agités, désordonnés

Non nous ne sommes guère plus

Que ces papillons, virevoltants, qui se ressemble

Mais finalement sont si différents

Dépassé quotidiennement

Par l’avalanche de sentiments

Que déclenche le monde qui m’entoure

Mais comment savoir qui je suis vraiment

Où me situer, et quelle que soit la donne

Que puis-je y changer?

Oui ou non ai-je un rôle à jouer?

Je finis par penser que…

Nous ne sommes guère plus que des papillons

Éphémères et pressés, agités, désordonnés

Non nous ne sommes guère plus

Que ces papillons, virevoltants, qui se ressemble

Mais finalement sont si différents

Prenons-les comme elles nous viennent

Les choses arrivent et la vie nous enseigne

Que nous sommes bien peu de choses

Vous savez déjà nous sommes si peu de choses

Et tant que la vie dure, autant qu’elle se défoule

Tant que les soleils et les lunes déroulent

On espère chacun notre tour

Influencer le cours du temps qui s'écoule…

Nous ne sommes guère plus que des papillons

Éphémères et pressés, agités, désordonnés

Non nous ne sommes guère plus

Que ces papillons, virevoltants, qui se ressemble

Mais finalement sont si différents

Ik leef in wrede tijden

Waar ellende on the fly wordt opgevangen

Mijn generatie stikt

Ze zwoegt, over de hele wereld

En ik, zittend aan de kant van de weg

Arme aardbewoner vraagt ​​zich af

Of hij nu een acteur is of een toeschouwer, onder alles

Als alles zo groot is, is alles zo ver, onwerkelijk en toch

Ik kom te denken dat...

We zijn weinig meer dan vlinders

Vluchtig en gehaast, rusteloos, rommelig

Nee we zijn een beetje meer

Dan deze vlinders, ronddraaiend, op elkaar lijkend

Maar uiteindelijk zijn ze zo verschillend

Dagelijks overschreden

Door de lawine van gevoelens

Wat triggert de wereld om mij heen

Maar hoe weet ik wie ik echt ben?

Waar sta ik, en wat de deal ook is?

Wat kan ik daar veranderen?

Ja of nee, heb ik een rol te spelen?

Ik kom te denken dat...

We zijn weinig meer dan vlinders

Vluchtig en gehaast, rusteloos, rommelig

Nee we zijn een beetje meer

Dan deze vlinders, ronddraaiend, op elkaar lijkend

Maar uiteindelijk zijn ze zo verschillend

Neem ze zoals ze naar ons toe komen

Dingen gebeuren en het leven leert ons

Dat we heel klein zijn

Je weet al dat we zo klein zijn

En zolang het leven duurt, zolang het stoom afblaast

Zolang de zonnen en manen zich ontvouwen

We hopen allemaal op onze beurt

De stroom van tijd beïnvloeden...

We zijn weinig meer dan vlinders

Vluchtig en gehaast, rusteloos, rommelig

Nee we zijn een beetje meer

Dan deze vlinders, ronddraaiend, op elkaar lijkend

Maar uiteindelijk zijn ze zo verschillend