Mon île - Danakil

Je dis: «A chacun, son paradis,

A chacun, son idéal de vie.»

Mon île est riche, mais je vous parle de vraies richesses,

Non, pas de celles dont l’occident nourrit ses commerces,

C’est le dernier endroit sur Terre où la vie vous carresse.

Y-en-a-t-il parmi vous que cela intéresse?

Sur mon île, il n’y a pas d’emplois,

Aucun patron, aucun magistrat,

Les lois, la police n’existent pas,

Non, sur mon île, on ne travaille pas.

Maint’nant, à chacun, son paradis,

A chacun, son idéal de vie.

Le cours des bourses chute, et coulent toutes vos filliales,

Le temps est couvert sur votre si puissante capitale.

Mais le micro-climat de mon île tropicale,

Est propice à la croissance de mes plantes médicinales.

Quand 6h30 sonne pour vous le glas,

D’une longue journée, d’un travail qui n’en finissait pas.

Je me repose, je me détend,

Et me laisse bercer par le bruit de l’océan.

A chacun, son paradis,

A chacun, son idéal de vie.

[Oooooooooh…,

A chacun, chacun, chacun son paradis,

Oooooooooh…,

Chacun, chacun…]

Ik zeg: "Ieder zijn eigen paradijs,

Ieder zijn eigen levensideaal.”

Mijn eiland is rijk, maar ik spreek tot u van ware rijkdom,

Nee, niet degenen die het Westen zijn bedrijven voedt,

Het is de laatste plek op aarde waar het leven je raakt.

Heeft iemand van jullie interesse?

Op mijn eiland zijn geen banen,

Geen baas, geen magistraat,

Wetten, politie bestaat niet,

Nee, op mijn eiland werken we niet.

Nu, voor ieder zijn paradijs,

Iedereen heeft zijn ideale leven.

De aandelenmarkt valt, al je takken laten zinken,

Het weer is bewolkt op uw machtige hoofdstad.

Maar het microklimaat van mijn tropische eiland,

Is bevorderlijk voor de groei van mijn geneeskrachtige planten.

Wanneer 6.30 uur de doodsklok luidt voor jou,

Van een lange dag, van eindeloos werk.

ik rust, ik ontspan,

En laat me wiegen door het geluid van de oceaan.

Ieder zijn eigen paradijs,

Iedereen heeft zijn ideale leven.

[Oooooooooh…,

Aan ieder, ieder, ieder zijn paradijs,

Oooooooooh…,

Elk, elk...]