Larmes d'or - Danakil

J 'ai eu beau m 'asseoir,

pour tout contempler,

j 'ai regardé l 'eau couler,

peut-être, pouvait-elle m 'éclairer?!

mais,

j 'n 'ai pas tout saisi du dessin, aux contours indécis, brille,

entre fantasmes et vérités,

les foules en voix qu 'on exister, ce que j 'aimerai contre ce que je sais,

le monde tel que je le rêve, et celui tel qu 'il est.

Emmène moi au paradis !

et de mes rêves n 'en garde rien !

celui que le vent me fait vivre

au fil de l 'eau, avec les miens

Emmène moi au paradis !

et de mes rêves n 'en garde rien !

celui que le ciel me fait vivre

au fil du temps, avec les miens.

j 'aurai vu passer des journées

le nez en l 'air, l 'air alarmé,

à chercher quelle était ma place dans la mêlée, pour quel rôle et avec quelle

carte à jouer

m 'avait-on dessiné?!

m 'avait-on destiné?!

mais je me suis laissé aller, laissant le sort en décider

comme un bâton serait lancé dans le lit d 'un torrent énervé, condamné à prendre

l’eau pour avancer, mais certain d’arriver.

A la faveur d’un jour de pluie,

le soir où tous les vœux s 'exaucent,

quand la lueur d 'une courte nuit,

viendra illuminer la fosse, alors,

j’irai verser sur ce décor, défile hanta mes yeux usés,

rivière d’argent et larmes d 'or

pour le cicatriser!

Hoe vaak ik ook ging zitten,

alles overdenken,

Ik zag het water stromen,

misschien kan zij mij verlichten?!

maar,

Ik begreep niet alles van de tekening, met besluiteloze contouren, glans,

tussen fantasieën en waarheden,

de menigte in stem dat we bestaan, wat ik leuk vind tegenover wat ik weet,

de wereld zoals ik hem droom, en de wereld zoals hij is.

Breng me naar het paradijs!

en van mijn dromen bewaar er geen!

degene die de wind me laat leven

over het water, met de mijne

Breng me naar het paradijs!

en van mijn dromen bewaar er geen!

degene die de hemel me laat leven

na verloop van tijd, met de mijne.

Ik zal de dagen voorbij zien gaan

neus omhoog, gealarmeerd kijken,

om erachter te komen wat mijn plaats in de strijd was, voor welke rol en met wat

speelkaarten

was ik getekend?!

Bedoelde ik?!

maar ik liet mezelf gaan, laat het lot beslissen

zoals een stok zou worden gegooid in de bedding van een uitgeputte stroom, gedoemd om te nemen

water om vooruit te komen, maar zeker om te komen.

In het voordeel van een regenachtige dag,

de avond waarop alle wensen uitkomen,

wanneer de gloed van een korte nacht,

zal komen om de put te verlichten, dan,

Ik zal op dit decor gieten, rollen spoken door mijn versleten ogen,

rivier van zilver en tranen van goud

om hem te genezen!