L'or noir - Danakil

Il font exactement l’inverse de ce que le peuple en attend,

agissant comme sous le coup puissant d’un divin commandement.

Foutaises

Nous sommes bien plus nombreux qu’ils ne peuvent s’y attendre,

depuis le temps que le feu brûle et que nous balayons les cendres.

Et cette chaleur comme émanent directement de l’enfer,

nuits et jours nous étouffent venant nous priver de notre air.

La terre est sèche,

mes cultures décèdent et nous avec

et ce n’est pas le soleil qui nous brûle mais bien leur gaz infecte.

J’ai lutté longtemps,

indéfendable empoisonneur d’enfants,

l’or noir détruit chez nous tout autant que là bas,

chaque jour il rapporte de l’argent.

J’ai lutté longtemps,

empoisonneur d’enfants, l’or noir détruit chez nous tout autant que là bas

chaque jour il rapporte de l’argent.

Eteignez les torches de feux,

émanations de gaz toxiques brûlées sous nos yeux.

Mon village est mort,

les feuilles des arbres sont noires

et dans le fleuve qui traverse l'âme en grand est sans espoir.

Les flaques d’huiles ont envahi les marécages,

et celui qui ouvre sa gueule finira sa vie en cage.

Voilà pourquoi je tousse et malgré tout je veux y croire,

baladé entre l’envie de vivre la force et le désespoir.

J’ai lutté longtemps,

indéfendable empoisonneur d’enfants,

l’or noir détruit chez nous tout autant que là bas,

chaque jour il rapporte de l’argent.

J’ai lutté longtemps,

empoisonneur d’enfants, l’or noir détruit chez nous tout autant que là bas

chaque jour il rapporte de l’argent.

Raccourcir nos vies et feindre de ne pas le voir,

mensonges, hypocrisie contre maladies respiratoires.

Rien en retour, pas d'énergie, pas une goutte, pas même l’eau courante,

est-ce que vous comprenez nos doutes?

J’attire l'œil de la planète sur ma déroute,

et des prières jours et nuits pour qu’enfin quelqu’un m'écoute.

Faudra t-il que nous prenions les armes?

Je le redoute, nous n'étions pas faits

pour combattre,

mais nous vivrons coûte que coûte.

Ze doen precies het tegenovergestelde van wat de mensen van hen verwachten,

handelend alsof onder de machtige slag van een goddelijk bevel.

onzin

Er zijn veel meer van ons dan ze kunnen verwachten,

zolang het vuur brandt en we de as wegvegen.

En deze hitte als rechtstreeks uit de hel,

nachten en dagen verstikken ons, beroven ons van onze lucht.

Het land is droog,

mijn gewassen gaan dood en wij ook

en het is niet de zon die ons verbrandt, maar hun smerige gas.

Ik heb lang geworsteld

onverdedigbare kindervergiftiger,

zwart goud vernietigt hier net zoveel als daar,

elke dag brengt hij geld binnen.

Ik heb lang geworsteld

vergiftiger van kinderen, zwart goud vernietigt hier evenveel als daar

elke dag brengt hij geld binnen.

Doof de fakkels van vuren,

giftige gasdampen brandden voor onze ogen.

Mijn dorp is dood

de bladeren van de bomen zijn zwart

en in de rivier die door de hele ziel stroomt, is hopeloos.

De plassen olie zijn de moerassen binnengedrongen,

en wie zijn mond opendoet, beëindigt zijn leven in een kooi.

Daarom hoest ik en ondanks alles wil ik het geloven,

dwaalde tussen het verlangen om kracht te ervaren en wanhoop.

Ik heb lang geworsteld

onverdedigbare kindervergiftiger,

zwart goud vernietigt hier net zoveel als daar,

elke dag brengt hij geld binnen.

Ik heb lang geworsteld

vergiftiger van kinderen, zwart goud vernietigt hier evenveel als daar

elke dag brengt hij geld binnen.

Ons leven verkorten en doen alsof we het niet zien,

leugens, hypocrisie tegen aandoeningen van de luchtwegen.

Niets voor terug, geen energie, geen druppel, zelfs geen stromend water,

begrijp je onze twijfels?

Ik roep het oog van de planeet naar mijn vlucht,

en gebeden dag en nacht dat iemand eindelijk naar me zal luisteren.

Moeten we de wapens opnemen?

Ik vrees het, we waren nog niet klaar

vechten,

maar we zullen ten koste van alles leven.