Mater vitae - Cyril Mokaiesh

S’en remettre au céleste, originel berceau, à pleurer le très haut

De nos étoiles ne reste, que des reflets dans l’eau, que des reflets dans l’eau

Croire au sang de la Terre, aux arbres millénaires, sous le soleil maestro

De l’harmonie ne reste, qu’un très lointain écho, qu’un très lointain échos

Aimer tous ceux qui cessent avant d’avoir été

Beauté, sagesse, mater vitae

Beauté, sagesse, mater vitae

S’en remettre au destin, par foi ou par défaut, sacrifier son chemin

De nos vœux pieux ne restent, qu’un souvenir idiot, qu’un souvenir idiot

Croire aux signes, aux éclaires, aux chants de l’univers, cette parfaite

partition

De nos karmas, nos restes, que l’archer du violon, que l’archet du violon

Aimer tous ceux qui cessent avant d’avoir été

Beauté, sagesse, mère de la vie

Aimer tous ceux qu’on laisse, derrière nos pas feutrés

Fleur de Delvès, blancheur nacrée

Beauté, sagesse, mater vitae

Mater vitae

Vertrouwen op de hemelse, oorspronkelijke wieg, rouwen om de allerhoogste

Van onze sterren blijft alleen over, alleen reflecties in het water, alleen reflecties in het water

Geloof in het bloed van de aarde, in oude bomen, onder de maestrozon

Van harmonie blijft, alleen een zeer verre echo, alleen een zeer verre echo

Om al diegenen lief te hebben die ophouden voordat ze zijn geweest

Schoonheid, wijsheid, mater vitae

Schoonheid, wijsheid, mater vitae

Stel het lot uit, door geloof of door gebrek, offer je eigen weg op

Van onze vrome wensen blijven alleen een dwaze herinnering, alleen een dwaze herinnering

Geloof in de tekenen, bliksem, liedjes van het universum, dit is perfect

partitie

Van onze karma's, onze overblijfselen, dat de strijkstok van de viool, dat de strijkstok van de viool

Om al diegenen lief te hebben die ophouden voordat ze zijn geweest

Schoonheid, wijsheid, moeder van het leven

Houden van al degenen die we achterlaten, achter onze gedempte stappen

Fleur de Delvès, parelwitte witheid

Schoonheid, wijsheid, mater vitae

Mater vitae