32 rue Buffault - Cyril Mokaiesh

32 rue Buffault, cartable au dos

Le vendredi, quatre heures et demi

T’as l’air penaud, comme un moineau

Qui m’tiens au chaud, quand mes hivers font pas les fiers

32 rue Buffault, ensemble direction parc Montceau

Voir si les gaufres au chocolat soignent tous les p’tits bleus que t’as

32 rue Buffault, j’apprends comme toi à épeler le mot Papa

Parfois j’ai tout vrai, parfois tout faux, parfois j’suis pas un cadeau

32 rue Buffault, la plupart du temps j’y suis pas

Peut-être que tu m’en voudras, p’t-être même que déjà

32 rue Buffault, cartable au dos

T’as le cœur gros là sous ta peau, mais tu peux pas le vider sur moi

Alors tu restes sans voix

32 rue Buffault, bien souvent il nous manque les mots

Pour que l’amour se déploie, huit jours par mois

32 rue Buffault, on se ressemble comme deux goutes d’eau

C’est rien mais c’est d’jà ça, saute-moi dans les bras

32 rue Buffault, cartable au dos

Le vendredi, quatre heures et demi

T’as l’air penaud, comme un moineau

Qui m’tiens au chaud, quand mes hivers font pas les fiers

32 rue Buffault, ensemble direction parc Montceau

Voir si les gaufres au chocolat soignent ma gueule de bois

32 rue Buffault, j’t’attends en face, un café-clope en terrasse

J’me dis qu'à six ans, en voir autant, ça doit laisser des traces

32 rue Buffault, y’a des couples qui se séparent

Y’a des trajectoires qui restent en mémoire

32 rue Buffault, tous les deux dans le même bateau

C’est rien, mais c’est ma vie

La tienne aussi

32 rue Buffault, tas op de rug

Vrijdag, half vier

Je ziet er schaapachtig uit, als een mus

Wie houdt me warm, als mijn winters niet trots zijn

32 rue Buffault, richting Parc Montceau

Kijk of chocoladewafels alle blauwe plekken die je hebt genezen

32 rue Buffault, ik leer net als jij het woord Papa te spellen

Soms ben ik in orde, soms helemaal verkeerd, soms ben ik geen geschenk

32 rue Buffault, meestal ben ik er niet

Misschien word je boos op me, misschien zelfs al

32 rue Buffault, tas op de rug

Je hebt een zwaar hart onder je huid, maar je kunt het niet over mij uitstorten

Dus je blijft sprakeloos

32 rue Buffault, heel vaak missen we de woorden

Om liefde te laten ontvouwen, acht dagen per maand

32 rue Buffault, we zijn als twee druppels water

Het is niets, maar dat is het al, spring in mijn armen

32 rue Buffault, tas op de rug

Vrijdag, half vier

Je ziet er schaapachtig uit, als een mus

Wie houdt me warm, als mijn winters niet trots zijn

32 rue Buffault, richting Parc Montceau

Kijken of chocoladewafels mijn kater genezen

32 rue Buffault, ik wacht op je tegenover, een café-sigaret op het terras

Ik zeg tegen mezelf dat het op zesjarige leeftijd, om er zoveel te zien, sporen moet achterlaten

32 rue Buffault, er zijn echtparen die uit elkaar gaan

Er zijn trajecten die in het geheugen blijven

32 rue Buffault, beide in hetzelfde schuitje

Het is niets, maar het is mijn leven

de jouwe ook