Vida Triste - Cristina Branco

Condenado a viver triste

É sina de quem muito ama

Nunca tu, meu coração, resististe

Ao amor que a dor inflama

Mais uma vez meu torturado coração

Buscou abrigo no teu peito, inutilmente;

Não há quem lhe console a sede ardente

Nem ele se farta das delícias da paixão

E sempre, para qualquer acto

Há que pagar com o sofrimento

Até que a doçura do último tacto

Acabe por morrer num lamento

Por mais que os corpos se enlacem

Um dia tudo passa e só fica a solidão

Haverá porventura alguém

Que mate o fogo de tão maldita paixão?

Eu sei que amar é pecado

Por isso também a mim o céu castigou

Fiquei pra vida amarrado

A quem sempre me enganou

Jamais o amor me faltou

Com ternuras e afagos

Mas libertar meus anseios

Nunca de tal se lembrou

E sempre, para qualquer acto

Há que pagar com o sofrimento

Até que a doçura do último tacto

Acabe por morrer num lamento

Por mais que os corpos se enlacem

Um dia tudo passa e só fica a solidão

Haverá alguém capaz de matar

O fogo de tão maldita paixão?

Veroordeeld om verdrietig te leven

Het is het lot van degenen die veel liefhebben

Nooit heb jij, mijn hart, weerstand geboden

Om van die pijn te houden, ontbrandt

Nogmaals mijn gekwelde hart

Je zocht beschutting in je borst, nutteloos;

Er is niemand om je te troosten van je brandende dorst

Zelfs hij kan geen genoeg krijgen van de geneugten van passie

En altijd, voor elke handeling

Je moet betalen met het lijden

Tot de zoetheid van de laatste aanraking

Eindig in een klaagzang

Zoveel als lichamen verstrikt zijn

Op een dag gaat alles voorbij en blijft alleen eenzaamheid over

Zal er iemand zijn?

Dat doodt het vuur van zo'n verdomde passie?

Ik weet dat liefhebben een zonde is

Daarom strafte Sky mij ook

Ik was vastgebonden voor het leven

Wie heeft mij altijd bedrogen

Het ontbrak me nooit aan liefde

Met tederheid en liefkozingen

Maar bevrijd mijn verlangens

Nooit onthouden dat

En altijd, voor elke handeling

Je moet betalen met het lijden

Tot de zoetheid van de laatste aanraking

Eindig in een klaagzang

Zoveel als lichamen verstrikt zijn

Op een dag gaat alles voorbij en blijft alleen eenzaamheid over

Zal er iemand zijn die kan doden?

Het vuur van zo verdomde passie?