Talvez - Cristina Branco

Vais dizendo que estou louca

Que não me fazes feliz

Mas ao beijar a tua boca

Não é isso que ela diz

E basta dizer meu nome

Como só ela é capaz

Pra matar a minha fome

Dos beijos que não me dás

Talvez, meu amor, talvez

Talvez seja insensatez

Talvez

Talvez que eu esteja enganada

E que, mais mês menos mês

Um dia, às duas por três

Tudo isto acabe em nada

Tu não suportas a rede

Que teço para os teus passos

Mas vais matando esta sede

De te enredar nos meus braços

Repetes que ainda é cedo

Para saber o que queremos

E é tarde pra não ter medo

Daquilo que já sabemos

Talvez, meu amor, talvez

Talvez seja insensatez

Talvez

Talvez que tenhas razão

Mas diz-me então os porquês

De dizeres sempre talvez

Em vez de dizeres que não

Eu hei-de te repetir

«Talvez, meu amor, talvez»

Até que te oiça pedir

«Meu amor, fica de vez

Je zegt dat ik gek ben

Dat je me niet gelukkig maakt

Maar door je mond te kussen

dat is niet wat ze zegt

En zeg gewoon mijn naam

zoals alleen zij in staat is

Om mijn honger te stillen

Van de kussen die je me niet geeft

Misschien, mijn liefste, misschien

misschien is het dwaasheid

Misschien

Misschien heb ik het verkeerd

En dat, meer maand minder maand

Op een dag, om twee voor drie

Dit alles eindigt in niets

Je ondersteunt het netwerk niet

Welk weefsel voor uw stappen?

Maar je doodt deze dorst

Om je in mijn armen te sluiten

Herhaal dat het nog vroeg is

Om te weten wat we willen

En het is te laat om niet bang te zijn

van wat we al weten

Misschien, mijn liefste, misschien

misschien is het dwaasheid

Misschien

misschien heb je gelijk

Maar vertel me dan het waarom?

Van altijd misschien zeggen

In plaats van nee te zeggen

Ik zal je herhalen

"Misschien, mijn liefste, misschien"

Tot ik je hoor vragen

«Mijn liefste, blijf voor een keer