Ninfas - Cristina Branco

Já não fugia a bela Ninfa, tanto

Por se dar cara ao triste que a seguia

Como por ter ouvido o doce canto

Às namoradas mágoas que dizia

Volvendo o rosto já sereno e santo

Toda banhada em riso e alegria

Cair se deixa aos pés do vencedor

Que todo se desfaz em puro amor

Oh que famintos beijos na floresta

E que mimoso choro que soava

Que afagos tão suaves, que ira honesta

Que em risinhos alegres se tornava

Os que mais passam na manhã e na sesta

Que Vénus com prazeres inflamava

Melhor é experimentá-lo que julgá-lo

Mas julgue-o quem não pode experimentá-lo

De mooie nimf vluchtte niet meer, dus

Voor het onder ogen zien van de verdrietige persoon die haar volgde

Wat betreft het horen van het zoete lied

Tot het verdriet vriendinnen dat ik zei

Het gezicht is al sereen en heilig

Allemaal badend in gelach en vreugde

Vallen wordt achtergelaten aan de voeten van de winnaar

Dat alles uit elkaar valt in pure liefde

Oh wat hongerige kusjes in het bos

En wat een lieve kreet klonk het

Wat een zachte liefkozingen, wat een oprechte toorn

Dat in vrolijke kleine lachjes werd

Degenen die 's ochtends en in de siësta het meeste uitgeven

Dat Venus met genoegens ontstoken

Het is beter om het te proberen dan om het te beoordelen

Maar oordeel over wie het niet kan proberen