Mil Janelas - Cristina Branco

Mandei rasgar mil janelas na alma

Para poder ver o mar de noite e dia;

Mas andam sempre fechadas

Porque os olhos me cegavam

De cada vez que as abria

De luto pelos meus olhos

Também elas andam cegas

Eram feitas p’ra olhar

Trago agora mil janelas

Inútilmente rasgadas na alma

E não vejo o mar

Abertas, cega-me a luz

Fechadas, falta-me o ar

De que servem mil janelas

Se não posso respirar

De que servem mil janelas

Se não posso ver o mar

Há-de haver uma janela

Que eu possa abrir sem cegar

Ik heb opdracht gegeven om duizend ramen uit mijn ziel te rukken

Dag en nacht de zee kunnen zien;

Maar ze zijn altijd gesloten

Omdat mijn ogen me verblindden

Elke keer als ik ze opende

Rouw om mijn ogen

Ook zij zijn blind

zijn gemaakt om te kijken

Ik breng nu duizend ramen

Nutteloos verscheurd in de ziel

En ik zie de zee niet

Open, het licht verblindt me

Gesloten, ik mis de lucht

Waar zijn duizend vensters voor?

als ik niet kan ademen

Waar zijn duizend vensters voor?

Als ik de zee niet kan zien

Er moet een raam zijn

Die ik kan openen zonder te verblinden