Fado louco - Cristina Branco

Num fado louco e vazio

Tracei um caminho frio

Que meus passos palmilharam

Andei por vales e montes

Bebi a água das fontes

Mas os meus lábios secaram

Vão nos meus olhos cerrados

Mundos lindos mas fechados

Sonhos de mentida ilusão

E meus passos hesitantes

Vão perdidos mas distantes

Num trilho sombrio e vão

Louca fui, louca serei

E tão louca que nem sei

Quanta loucura há em mim

Neste caminho sem norte

É ânsia, poeira e morte

Silêncio, saudade e fim

Neste caminho sem norte

É ânsia, poeira e morte

Silêncio, saudade e fim

In een gekke en lege fado

Ik heb een koud pad getraceerd

die mijn stappen hebben betreden

Ik liep door valleien en heuvels

Ik dronk het water uit de fonteinen

Maar mijn lippen droogden op

Ga in mijn gesloten ogen

Mooie maar gesloten werelden

Dromen van valse illusie

En mijn aarzelende stappen

Ga verdwaald maar ver weg

Op een donker pad en ze gaan

Gek was ik, gek zal ik zijn

En zo gek dat ik het niet eens weet

Hoeveel waanzin zit er in mij

Op dit pad zonder noorden

Het is verlangen, stof en dood

Stilte, verlangen en einde

Op dit pad zonder noorden

Het is verlangen, stof en dood

Stilte, verlangen en einde