Fado - Cristina Branco

Será que sou lento por ser triste

Porque tudo julgo inútil e vão

E em terras de sol nada mais me assiste

Que uma sombra aquém da imensidão?

Ou será que sou triste por ser lento

Porque nunca me lanço ao vasto mundo

Só Lisboa junto ao Tejo é meu intento

Onde anónimo como sempre, me afundo

E por isso dou comigo, à deriva

P’las vielas escuras da pobre Mouraria?

Aí encontro muitos como eu, sem via

Os que vivem sem amor, fé, alegria…

Ben ik traag omdat ik verdrietig ben?

Omdat ik denk dat alles nutteloos is en ze gaan

En in het land van de zon helpt niets me meer

Wat een schaduw onder de onmetelijkheid?

Of ben ik verdrietig omdat ik traag ben?

Omdat ik mezelf nooit de wijde wereld in lanceer

Alleen Lissabon aan de Taag is mijn bedoeling

Waar anoniem zoals altijd, ik zinken

En daarom ben ik op drift

Door de donkere steegjes van de arme Mouraria?

Daar vind ik velen zoals ik, zonder weg

Zij die leven zonder liefde, geloof, vreugde...