Eléctrico Amarelo - Cristina Branco

Sentei-me ao lado do tempo

Num eléctrico amarelo

Senti-me um rei em viagem

Sobre rodas num castelo

Da janela os jardins

Eram Legos fabulosos

Com faunos e arlequins

E arcanjos preguiçosos

Uma voz disse cordata

«O bilhete por favor»

É de pura prata

O alicate do revisor

Depois tudo se sumia

Ao chegar ao meu destino

O passageiro crescia

E deixava de ser menino

Não vi o tempo ao meu lado

Nem dei por ele descer

Ia no passeio apressado

Rumo àquilo que eu vou ser

Lá vai o eléctrico lá vai

É bonita essa aguarela

Menino ao colo do pai

Dizendo adeus à janela

Ik zat naast de tijd

Op een gele tram

Ik voelde me een reizende koning

Op wielen in een kasteel

Vanuit het raam de tuinen

Het waren fantastische Lego's

Met faunen en harlekijnen

En luie aartsengelen

Een stem zei beleefd

«Ticket alstublieft»

Het is puur zilver

De tang van de recensent

Toen verdween alles

Bij aankomst op mijn bestemming

De passagier groeide

En ik stopte met een jongen te zijn

Ik zag geen tijd aan mijn zijde

Ik liet hem niet eens naar beneden komen

Ik ging op een gehaaste rit

Op weg naar wat ik zal zijn

Daar gaat de tram, daar gaat hij

Deze aquarel is prachtig

Jongen op de schoot van zijn vader

Afscheid nemen van het raam