Canto Moço - Cristina Branco

Somos filhos da madrugada

Pelas praias do mar nos vamos

À procura de quem nos traga

Verde oliva de flôr no ramo

Navegamos de vaga em vaga

Não soubemos de dor nem mágoa

Pelas praias do mar nos vamos

À procura de manhã clara

Lá do cimo de uma montanha

Acendemos uma fogueira

Para não se apagar a chama

Que dá vida na noite inteira

Mensageira pomba chamada

Companheira da madrugada

Quando a noite vier que venha

Lá do cimo de uma montanha

Onde o vento cortou amarras

Largaremos pela noite fora

Onde há sempre uma boa estrela

Noite e dia ao romper da aurora

Vira a proa minha galera

Que a vitória já não espera

Fresca brisa, moira encantada

Vira a proa da minha barca

Wij zijn kinderen van de dageraad

Langs de stranden van de zee gaan we

Op zoek naar iemand om ons te brengen

Olijfgroen van bloem op de tak

We zeilen van golf naar golf

We wisten niet van pijn of verdriet

Langs de stranden van de zee gaan we

Op zoek naar een heldere ochtend

Daar vanaf de top van een berg

We staken een vuur aan

Om de vlam niet te doven

Dat geeft het leven de hele nacht

bode duif riep

Metgezel van de dageraad

Als de nacht komt, laat het komen

Daar vanaf de top van een berg

Waar de wind de ligplaatsen doorsneed

We gaan de nacht in

Waar altijd een goede ster is

Dag en nacht bij het aanbreken van de dag

Draai hoofd mijn bemanning

Die overwinning wacht niet langer

Frisse bries, betoverde moira

Draai de boeg van mijn boot