Embraced by the Beauty of Cold - Crimson Moonlight

Wrapped up in pain,

Entering a dark pillar hall,

with the most exquisite marble,

polished and sparkling since thousands of years,

I hear the echo of emptiness…

Cautiously I step across the empty floor,

but I notice, uneasy, that my footfalls are soundless.

Scared I hurry into the next hall…

There are statues of pure gold,

decorated with the rarest of gems.

There they stand magnificent and glorious,

watching the sky…

Though there is something which worries me and at last I stop and see what it is…

What I watch is the bitter face of loneliness.

The cold embrace feels to the innermost corner of my soul.

Was beauty nothing but cold?

What I found beautiful, was it just icy winds?

Was this the room I had been looking for so long?

Was this the place where freedom lives?

My way went on into wilderness,

along the well-known path called Confusion…

After a dark night I approached the big gate,

though I was astonished when I saw that it was more than a gate.

I arrived at a crossroad with two golden gates.

Gift… Mystery…

Who built them there?

What was Remembrance in this?

I am struck by their temptation,

the inviting power which attracts my innermost thoughts.

Stunned by this powerful experience

and grateful for it I remain hesitantly at the crossroads.

Which path is my way?

Which gate is the opening to the life I wanted?

Oh, Jesus Christ…

I seek Thy Divine wisdom,

I bow before Thy advice…

May Thy hand lead a wavering heart

May Thy word be a torch on my path…

Verpakt in pijn,

Bij binnenkomst in een donkere pilarenhal,

met het meest verfijnde marmer,

gepolijst en sprankelend sinds duizenden jaren,

Ik hoor de echo van leegte...

Voorzichtig stap ik over de lege vloer,

maar ik merk, ongemakkelijk, dat mijn voetstappen geluidloos zijn.

Bang haast ik me de volgende hal in...

Er zijn beelden van puur goud,

versierd met de zeldzaamste edelstenen.

Daar staan ​​ze prachtig en glorieus,

naar de lucht kijken...

Hoewel er iets is dat me zorgen baart en uiteindelijk stop ik en kijk wat het is...

Waar ik naar kijk is het bittere gezicht van eenzaamheid.

De koude omhelzing voelt tot in de diepste hoek van mijn ziel.

Was schoonheid niets anders dan koud?

Wat ik mooi vond, was het gewoon ijzige wind?

Was dit de kamer waar ik al zo lang naar op zoek was?

Was dit de plek waar de vrijheid leeft?

Mijn weg ging verder de wildernis in,

langs het bekende pad genaamd Confusion...

Na een donkere nacht naderde ik de grote poort,

hoewel ik verbaasd was toen ik zag dat het meer was dan een poort.

Ik kwam aan op een kruispunt met twee gouden poorten.

Cadeau… Mysterie…

Wie heeft ze daar gebouwd?

Wat was herinnering hierin?

Ik ben getroffen door hun verleiding,

de uitnodigende kracht die mijn diepste gedachten aantrekt.

Verbluft door deze krachtige ervaring

en dankbaar daarvoor blijf ik aarzelend op het kruispunt.

Welk pad is mijn weg?

Welke poort is de opening naar het leven dat ik wilde?

O, Jezus Christus...

Ik zoek uw goddelijke wijsheid,

Ik buig voor Uw advies...

Moge Uw hand een wankelend hart leiden

Moge Uw woord een fakkel zijn op mijn pad...