A Painting in Dark - Crimson Moonlight

He weeps, but no one hear

Is this the final point of his life?

The direction of his soul

A painting in dark

Where is he to go In this maze of confusion

Will someone give him the strength

To chance and forsake this path

Is there somewhere a heart

Full of freedom who can call his name?

He strives towards

Meaningless, endless horizons

Traveling and searching

For true lifegiving peace

He wipes his tears with golden cloth

Lost in the lie: «This is all you need»

He asks: Is there any true peace at all?

These cries for help echoes louder

Through the dark night of his soul

But while praying in despair

He discerns the shape of Love incarnated

There he is, the One

Wearing the bloodied crown of thorns

His heart is beating with mercy

And his peace caused the escape of fear

But a silent mist arise

Covering the vision of loving truth

With a scornful smile

The evil one pull down the veil

Over the human face

While telling the constant lie

This mercy is not for you

Twisting God’s true words

In the presence of honest seeking of truth

That lies is spoken by the lips

Painted with immutable cruelty

The own flesh is to weak to resist it But God has seen the will of his heart

And listen: the scarlet story is told.

He can hear the sound of dripping blood

Deliverance is made

The punishment for his transgressions

Are obliterated at the cross

The final cry from God’s

Faultless wounded Son brought freedom

The sins are crucified, restoration is given

And the veil is lifted off

He turn his eyes to the hill

Beholding the destiny of his mistakes

There hangs the one who paid his price

The one who conquered death itself

He looks towards the new horizons

Where the sun never sets

And starts to walk in its direction

On the path of the eternal life

Hij huilt, maar niemand hoort

Is dit het laatste punt van zijn leven?

De richting van zijn ziel

Een schilderij in het donker

Waar moet hij heen? In dit doolhof van verwarring?

Zal iemand hem de kracht geven

Om dit pad te verlaten en te verlaten

Is er ergens een hart?

Wie kan zijn naam noemen, vol vrijheid?

Hij streeft naar

Zinloze, eindeloze horizonten

Reizen en zoeken

Voor echte levengevende vrede

Hij veegt zijn tranen af ​​met een gouden doek

Verloren in de leugen: «Dit is alles wat je nodig hebt»

Hij vraagt: Is er überhaupt echte vrede?

Deze kreten om hulp weerklinken luider

Door de donkere nacht van zijn ziel

Maar terwijl je in wanhoop bidt

Hij onderscheidt de vorm van geïncarneerde liefde

Daar is hij, de Ene

Het dragen van de bebloede doornenkroon

Zijn hart klopt van genade

En zijn vrede veroorzaakte de ontsnapping van angst

Maar er ontstaat een stille mist

De visie van liefdevolle waarheid bedekken

Met een minachtende glimlach

De boze trekt de sluier naar beneden

Over het menselijk gezicht

Terwijl je de constante leugen vertelt

Deze genade is niet voor jou

Gods ware woorden verdraaien

In aanwezigheid van eerlijk zoeken naar de waarheid

Die leugens worden gesproken door de lippen

Geschilderd met onveranderlijke wreedheid

Het eigen vlees is te zwak om het te weerstaan, maar God heeft de wil van zijn hart gezien

En luister: het scharlaken verhaal wordt verteld.

Hij kan het geluid van druipend bloed horen

Bevrijding is gemaakt

De straf voor zijn overtredingen

Worden uitgewist bij het kruis

De laatste kreet van Gods

Foutloos gewonde zoon bracht vrijheid

De zonden worden gekruisigd, herstel wordt gegeven

En de sluier wordt opgelicht

Hij richt zijn ogen op de heuvel

Het lot van zijn fouten aanschouwen

Daar hangt degene die zijn prijs heeft betaald

Degene die de dood zelf overwon

Hij kijkt naar de nieuwe horizonten

Waar de zon nooit ondergaat

En begint in zijn richting te lopen

Op het pad van het eeuwige leven