Contemplations Along the Way - Crimson Moonlight

I can see all there is to see

but I’m blind to my fate,

to what may come.

I think I’m awake

but stealing upon me like the frost in the night

I neither see nor notice the moment when it comes

Light is what I look for.

I want to be conscious,

aware of what happens now

and what happened then.

You feel like a bewildered entomologist

who now and then encounters true and original experiences,

but many times discovers that it has all been false.

Who lays down the rules?

My knowledge points at the Self,

so it isn’t strange at all that you think you know

and mistrust your experiences at the same time

when later you get it in perspective and are able to investigate.

But I must put the question:

Is this true?

To what degree are you and I affected by everything around?

To get a clear picture of yourself

you must of course have others

who can bandy back your ideas to you,

make contradictions and attack you from angles

you didn’t know existed.

But I ask myself the question if there was none

with any other opinions than yours

would you say you could be awake then?

You wouldn’t see the whole world

nor be aware of anything beside yourself,

but that would naturally seem the total reality.

This way of thought might veil over the truth

and make you blind.

You ask maybe where in the world you are and what you do,

but to discuss the question with yourself

might reveal which way you took and which you didn’t choose.

Best of all would be to find the keys to the treasury of wisdom,

but would that make life better???

All your experiences of life tell you

that each man wherever he is has his own worries to fight.

The keys to the treasury of wisdom

will never be found, because it would mean

you would become totally enlighted, lonely

and independent of everybody.

So what would then be the meaning of life?

When life is the one and only thing we own

and once again the questions asked

create more questions still.

Maybe all the answers will come

when we have left this earth and enter

what is there beoynd.

That will probably be experienced

as different as we are different from one another

and due to who and when it happens.

But the answer to the questions must be waiting for you there,

for if there are no answers

how is it possible that we should puzzle over them here?

Ik kan alles zien wat er te zien is

maar ik ben blind voor mijn lot,

naar wat kan komen.

Ik denk dat ik wakker ben

maar besluipt me als de vorst in de nacht

Ik zie noch merk het moment waarop het komt

Licht is waar ik naar op zoek ben.

Ik wil bewust zijn

bewust van wat er nu gebeurt

en wat er toen gebeurde.

Je voelt je als een verbijsterde entomoloog

die af en toe ware en originele ervaringen tegenkomt,

maar ontdekt vaak dat het allemaal vals is geweest.

Wie bepaalt de regels?

Mijn kennis wijst op het Zelf,

dus het is helemaal niet vreemd dat je denkt te weten

en tegelijkertijd uw ervaringen wantrouwen

wanneer je het later in perspectief ziet en kunt onderzoeken.

Maar ik moet de vraag stellen:

Is dit waar?

In welke mate worden jij en ik beïnvloed door alles om je heen?

Om een ​​duidelijk beeld van jezelf te krijgen

je moet natuurlijk wel anderen hebben

die uw ideeën aan u kan teruggeven,

maak tegenstrijdigheden en val je aan vanuit hoeken

je wist niet dat het bestond.

Maar ik stel mezelf de vraag of die er niet was

met andere meningen dan de jouwe

zou je zeggen dat je dan wakker zou kunnen zijn?

Je zou niet de hele wereld zien

noch bewust zijn van iets anders dan uzelf,

maar dat lijkt natuurlijk de totale realiteit.

Deze manier van denken kan de waarheid versluieren

en je blind maken.

Je vraagt ​​je misschien af ​​waar ter wereld je bent en wat je doet,

maar om de vraag met jezelf te bespreken

zou kunnen onthullen welke weg je hebt gekozen en welke je niet hebt gekozen.

Het beste van alles zou zijn om de sleutels van de schatkamer van wijsheid te vinden,

maar zou dat het leven beter maken???

Al je ervaringen van het leven vertellen je

dat elke man, waar hij ook is, zijn eigen zorgen heeft om te bestrijden.

De sleutels tot de schatkamer van wijsheid

zal nooit worden gevonden, omdat het zou betekenen:

je zou helemaal verlicht worden, eenzaam

en onafhankelijk van iedereen.

Dus wat zou dan de zin van het leven zijn?

Wanneer het leven het enige is dat we bezitten

en nogmaals de gestelde vragen

maak nog meer vragen.

Misschien komen alle antwoorden nog

wanneer we deze aarde hebben verlaten en binnenkomen

wat is er verder.

Dat zal waarschijnlijk worden ervaren

net zo verschillend als we van elkaar verschillen

en vanwege wie en wanneer het gebeurt.

Maar het antwoord op de vragen moet daar op je wachten,

voor als er geen antwoorden zijn

hoe is het mogelijk dat we hier over moeten puzzelen?