Gossamer Thin - Conor Oberst

Rings 'round his eyes

Tracks down his arm

His fans are confused and his friends are alarmed

His wife doesn’t talk

Hates when he’s gone

Counts every skirt in his new entourage

And they’re all gossamer thin

Left of the dial, bohemians

And they dance tournament style

Twirl 'round the room, curtsey and smile

And they sit at his feet, read poetry

Swoon with each word he speaks

She likes the new pope

She’s not scared of hell

They meet once a week at a secret motel

She kisses his neck, she plays with his hair

Her screams sound like pleasure, her moans like despair

And they’re spread gossamer thin

Pushed to the edge, frayed at the ends

And it’s no business of mine

They can love more than one at a time

But they’re pushing their luck

Hard but they must

Risk it all for love

Now I walk around in some kind of altered state

The drink in my hand is starting to shake

I get used to it if it has to stay this way

A new bunch of flowers I’ll have to arrange

I don’t want to eat or get out of bed

Try to recall what the therapist said

Ego and Id, the Essential Self

You are who you are and you are someone else

But I’m worn gossamer thin

Like Delicate Arch, carved by the wind

There’s a glass psyche at stake

Throw me a brick, see if it breaks

'Cause the mind and the brain aren’t quite the same

But they both want out of this place

Ringen rond zijn ogen

Volgt zijn arm

Zijn fans zijn in de war en zijn vrienden zijn gealarmeerd

Zijn vrouw praat niet

Haat het als hij weg is

Telt elke rok in zijn nieuwe entourage

En ze zijn allemaal ragfijn

Links van de wijzerplaat, bohemiens

En ze dansen in toernooistijl

Draai door de kamer, maak een buiging en lach

En ze zitten aan zijn voeten, lezen poëzie

Zwijmel bij elk woord dat hij spreekt

Ze vindt de nieuwe paus leuk

Ze is niet bang voor de hel

Ze ontmoeten elkaar een keer per week in een geheim motel

Ze kust zijn nek, ze speelt met zijn haar

Haar geschreeuw klinkt als plezier, haar gekreun als wanhoop

En ze zijn ragfijn uitgespreid

Tot aan de rand geduwd, gerafeld aan de uiteinden

En het zijn geen zaken van mij

Ze kunnen van meer dan één tegelijk houden

Maar ze duwen hun geluk

Moeilijk maar ze moeten

Riskeer het allemaal voor de liefde

Nu loop ik rond in een soort van veranderde staat

Het drankje in mijn hand begint te trillen

Ik raak eraan gewend als het zo moet blijven

Een nieuwe bos bloemen die ik moet regelen

Ik wil niet eten of uit bed komen

Probeer je te herinneren wat de therapeut zei

Ego en id, het essentiële zelf

Je bent wie je bent en je bent iemand anders

Maar ik ben ragfijn versleten

Zoals Delicate Arch, gebeeldhouwd door de wind

Er staat een glazen psyche op het spel

Gooi een baksteen voor me, kijk of hij breekt

Omdat de geest en de hersenen niet helemaal hetzelfde zijn

Maar ze willen allebei weg van deze plek