L'inaperçue - Clarika

L’inaperçue fragile

N’a pas tendu ses fils

Pour qu’on la voie un peu

L’inaperçue légère

Flotte dans l’atmosphère

Une ombre, un courant d’air, un creux

Quand parfois elle vacille

Sur ses frêles semelles

Le trottoir mouillé brille

Plus qu’elle

Qu’elle passe, qu’elle passe l’inaperçue

Pour que s’effacent ses pas menus

Quand nul ne connaît ni n’imprime

Ce qu’elle est ou ce qui l’abîme

Ce qu’elle sait, ou bien ce qu’elle fut

L’inaperçue derrière

Sourit sur la photo

Le temps l’a fait poussière

À l’eau

L’inaperçue discrète

N’aime que des silhouettes

Fait l’amour dans sa tête

C’est beau

Oh comme elle aimerait bien

Qu’un jour de la lumière

Se pose depuis l'éclair

Enfin

Qu’elle passe, qu’elle passe l’inaperçue

Pour que s’effacent ses pas menus

Quand nul ne connaît ni n’imprime

Ce qu’elle est ou ce qui l’abîme

Ce qu’elle tait, ou bien ce qu’elle fut

L’inaperçue s’endort

Dans les bras de la mort

Qui, elle, a eu sa peau

Rideau

Het breekbare onopgemerkt

Heeft zijn zonen niet belast

Zodat we haar een beetje kunnen zien

Het licht onopgemerkt

zweeft in de atmosfeer

Een schaduw, een tocht, een holte

Als ze soms hapert

Op haar broze zolen

Het natte trottoir schijnt

meer dan zij

Laat het los, laat het onopgemerkt

Zodat zijn kleine stapjes vervagen

Wanneer niemand het weet of afdrukt

Wat het is of wat het beschadigt?

Wat ze weet, of anders wat ze was?

De verborgen achterkant

Glimlach op de foto

De tijd heeft het stof gemaakt

aan het water

De discrete onopgemerkt

Houd alleen van silhouetten

Bedrijf de liefde in je hoofd

Het is leuk

Oh wat zou ze ervan houden

Die ene dag van licht

Ontstaat uit bliksem

Eindelijk

Laat het los, laat het onopgemerkt

Zodat zijn kleine stapjes vervagen

Wanneer niemand het weet of afdrukt

Wat het is of wat het beschadigt?

Wat ze zwijgt, of anders wat ze was?

De onopgemerkte valt in slaap

In de armen van de dood

Wie, zij, had haar huid

Gordijn