Wedding Day - Carmen Consoli

One look from him and I fell under his spell

His manicured fingers moved like a magician’s

His lips in proportion to the pearly-white, dazzling

Perfection of his irresistible smile

With great expertise, never wasting a word

I gave in to his charm and persuasion as he sweet talked to me

We started to meet and date fast and furiously

In all the unusual places we could think of

My artful young man had endless resources

Pulling the strings that seduced me

No hesitation when he asked me sincerely

«Come on let’s get married»: he was a master of self-assured ease

Wedding day memories come back to remind me

A veil of white lace trailing softly behind me

Something borrowed’n’blue, something old’n’new

As I waited devoutly from the groom to appear

Crammed in their pews the guests growing restless

Restraining their pent-up hysteria

The minutes ticked by with relentless precision

So where on earth was my husband to be?

No hesitation when he asked me sincerely

«Come on let’s get married»: he was a master of self-assured ease

Wedding day memories come back to remind me

A veil of white lace trailing softly behind me

No nervous bridegroom in manly composure

Only the priest in cospicuous embarassment

Wedding day memories come back to remind me

A veil of white lace trailing softly behind me

No nervous bridegroom in manly composure

Only the priest in cospicuous embarassment

Wedding day memories come back to remind me

A veil of white lace trailing softly behind me

No wedding march to walk down the aisle with

Just the dull dirge of my inconsolable grieving

Eén blik van hem en ik raakte in zijn ban

Zijn gemanicuurde vingers bewogen als die van een goochelaar

Zijn lippen in verhouding tot de parelwitte, oogverblindende

Perfectie van zijn onweerstaanbare glimlach

Met grote expertise, nooit een woord verspillen

Ik gaf toe aan zijn charme en overtuiging terwijl hij lief met me praatte

We begonnen elkaar snel en furieus te ontmoeten en te daten

Op alle ongewone plaatsen die we konden bedenken

Mijn kunstzinnige jongeman had eindeloze bronnen

Aan de touwtjes trekken die me verleidden

Geen aarzeling toen hij me oprecht vroeg

«Kom op, laten we trouwen»: hij was een meester in zelfverzekerd gemak

Herinneringen aan de trouwdag komen terug om me eraan te herinneren

Een sluier van wit kant die zachtjes achter me aan loopt

Iets geleend'n'blauw, iets oud'n'nieuw

Terwijl ik vroom wachtte op de bruidegom om te verschijnen

Opeengepakt in hun kerkbanken worden de gasten rusteloos

Hun opgekropte hysterie in bedwang houden

De minuten tikken voorbij met meedogenloze precisie

Dus waar moest mijn man zijn?

Geen aarzeling toen hij me oprecht vroeg

«Kom op, laten we trouwen»: hij was een meester in zelfverzekerd gemak

Herinneringen aan de trouwdag komen terug om me eraan te herinneren

Een sluier van wit kant die zachtjes achter me aan loopt

Geen nerveuze bruidegom in mannelijke kalmte

Alleen de priester in opvallende verlegenheid

Herinneringen aan de trouwdag komen terug om me eraan te herinneren

Een sluier van wit kant die zachtjes achter me aan loopt

Geen nerveuze bruidegom in mannelijke kalmte

Alleen de priester in opvallende verlegenheid

Herinneringen aan de trouwdag komen terug om me eraan te herinneren

Een sluier van wit kant die zachtjes achter me aan loopt

Geen trouwmars om mee door het gangpad te lopen

Alleen de saaie klaagzang van mijn ontroostbare rouw