Fino All'Ultimo - Carmen Consoli

Sopporterei cio’che piu’mi offende

assisto a quei gesti guidati dalla tua stupidita'

sopporterei cio’che piu’mi uccide

saprei restare comunque fedele a me stessa

viscidi sorrisi non riscaldano

tra bene e male ho gia’deciso

infondo sai che le apparenze

non m’ingannano

mi hai soltanto strappato un po’di silenzio…

facile risponderti che

puoi prenderti tutto quello che vuoi

mi hai soltanto strappato un po’di silenzio

soltanto strappato un po’di silenzio

hai soltanto sprecato il tuo nobile fiato

sopporterei cio’che piu’mi offende

saprei restare comunque fedele a me stessa

viscidi sorrisi non riscaldano

tra bene e male ho gia’deciso

infondo sai che le apparenze

non m’ingannano

mi hai soltanto strappato un po’di silenzio…

facile risponderti che

puoi prenderti tutto quello che vuoi

mi hai soltanto strappato

un po’di silenzio

soltanto strappato

un po’di silenzio

soltanto strappato

un po’di silenzio

soltanto sprecato

il tuo nobile fiato…

Ik zou verdragen wat me het meest beledigt

Ik ben getuige van die gebaren geleid door jouw domheid

Ik zou verdragen wat me het meest doodt

Ik zou nog steeds trouw kunnen blijven aan mezelf

slijmerige glimlachen worden niet warm

tussen goed en kwaad heb ik al besloten

ongegrond je kent schijn

ze bedriegen me niet

je hebt me net een beetje stilte ontnomen...

makkelijk om je dat te vertellen

je kunt nemen wat je wilt

je hebt me net een beetje stilte ontnomen

even een stilte gegrepen

je hebt zojuist je nobele adem verspild

Ik zou verdragen wat me het meest beledigt

Ik zou nog steeds trouw kunnen blijven aan mezelf

slijmerige glimlachen worden niet warm

tussen goed en kwaad heb ik al besloten

ongegrond je kent schijn

ze bedriegen me niet

je hebt me net een beetje stilte ontnomen...

makkelijk om je dat te vertellen

je kunt nemen wat je wilt

je hebt me alleen maar verscheurd

een beetje stilte

gewoon gescheurd

een beetje stilte

gewoon gescheurd

een beetje stilte

gewoon verspild

je nobele adem...