Quattordici Luglio - Carmen Consoli

Guardavo le sue mani che stuzzicavano insolenti una rosa finta

Ed era così dolce il modo in cui nascondeva l’imbarazzo

Mentre parlava e sorrideva ironicamente

Delle proprie sventure, teneva gli occhi bassi

Guardavo le sue mani che si intrecciavano

Tra i ricami di una tovaglia

Riuscivo a stento a trattenere la voglia

Di afferrarle, di aggredire il suo dolore

Misto all’incenso

Il sapore di un pasto frugale

I ricordi storditi dal tempo

Pur essendo simile a tante e tante altre persone

Era speciale, speciale

Guardavo le sue mani che enfatizzavano

Opinioni con eleganza

Tra le improvvise somiglianze

Simbiotiche intuizioni, l’amichevole trasporto

Misto all’incenso

Il sapore di un pasto frugale

I ricordi sbiaditi dal tempo

Pur essendo simile a tante e tante altre persone

Era speciale

Mi lasciavo sedurre dalle sue manie

Mi lasciavo sedurre dalle sue manie

Ik zag haar handen brutaal een neproos plagen

En het was zo lief hoe hij zijn schaamte verborg

Terwijl hij sprak en wrang glimlachte

Van zijn eigen tegenslagen hield hij zijn ogen neergeslagen

Ik zag haar handen verstrengelen

Tussen de borduursels van een tafelkleed

Ik kon de drang bijna niet bedwingen

Om ze te grijpen, om haar pijn aan te vallen

Gemengd met wierook

De smaak van een zuinige maaltijd

Herinneringen verbijsterd door de tijd

Terwijl ze vergelijkbaar zijn met vele en vele andere mensen

Het was speciaal, speciaal

Ik zag zijn handen benadrukken

Meningen met elegantie

Onder de plotselinge overeenkomsten

Symbiotische intuïties, vriendelijk transport

Gemengd met wierook

De smaak van een zuinige maaltijd

Herinneringen vervaagd door de tijd

Terwijl ze vergelijkbaar zijn met vele en vele andere mensen

Het was speciaal

Ik liet me verleiden door zijn manieën

Ik liet me verleiden door zijn manieën