Ottobre - Carmen Consoli

Ottobre era il mese più dolce

I baci e le carezze sotto l’albero di limone

L’uva era la nostra refurtiva preferita, la vendemmia

Una sacrosanta tradizione di famiglia.

Ottobre era il mese migliore

Per scorgere I tramonti che infuocavano l’orizzonte.

Trafelate ci alzavamo e con disinvoltura

Rientravamo in scena con le gote rosse ed una buona scusa.

Quel crocevia,

Un’imminente decisione da prendere

Piuttosto che il limbo avrei scelto l’inferno

Fosse stato il prezzo della libertà.

Il paradiso poteva anche attendere

Fosse stato il prezzo della libertà

Lasciare tutto e accontentarsi di niente

Già bastava il fatto in sé di esistere

Riaprire gli occhi e lasciarsi sorprendere

Ottobre infinito candore

La nostra adolescenza appesa ai moti altalenanti del cuore

La fuga diventava unica e sola via d’uscita,

Un tuffo al buio necessario negli abissi di una nuova vita

Quel crocevia,

Un’imminente decisione da prendere

Piuttosto che il limbo avrei scelto l’inferno

Fosse stato il prezzo della libertà

Il paradiso poteva anche attendere

Fosse stato il prezzo della libertà,

Lasciare tutto e accontentarsi di niente

Dare voce a una nascente identità

Il paradiso poteva anche attendere

Attendere

Il paradiso poteva anche attendere

Fosse stato il prezzo della libertà,

Lasciare tutto e accontentarsi di niente

Dare voce a una nascente identità

Quel paradiso poteva anche attendere

Dovevamo ancora cominciare a vivere

Oktober was de zoetste maand

Kusjes en strelingen onder de citroenboom

Druiven waren onze favoriete gestolen goederen, de oogst

Een heilige familietraditie.

Oktober was de beste maand

Om de zonsondergangen te zien die de horizon in vuur en vlam zetten.

Buiten adem stonden we op en met gemak

Met rode wangen en een goed excuus kwamen we terug op het podium.

Dat kruispunt,

Een op handen zijnde beslissing om te nemen

In plaats van limbo zou ik de hel hebben gekozen

Was het de prijs van de vrijheid geweest.

De hemel kon ook wachten

Was het de prijs van vrijheid geweest

Laat alles achter en neem genoegen met niets

Het feit alleen al van het bestaan ​​was genoeg

Open je ogen weer en laat je verrassen

Oktober oneindige openhartigheid

Onze adolescentie hangt af van de fluctuerende bewegingen van het hart

Ontsnappen werd de enige uitweg,

Een noodzakelijke duik in het donker in de afgrond van een nieuw leven

Dat kruispunt,

Een op handen zijnde beslissing om te nemen

In plaats van limbo zou ik de hel hebben gekozen

Was het de prijs van vrijheid geweest

De hemel kon ook wachten

Was het de prijs van de vrijheid geweest,

Laat alles achter en neem genoegen met niets

Een stem geven aan een ontluikende identiteit

De hemel kon ook wachten

Wachten op

De hemel kon ook wachten

Was het de prijs van de vrijheid geweest,

Laat alles achter en neem genoegen met niets

Een stem geven aan een ontluikende identiteit

Dat paradijs kon ook wachten

We moesten nog beginnen met leven